ويژگي‌هاي روان‌سنجي آزمون خطرپذيري بادكنكي در جوانان ايراني

هدف: هدف پژوهش حاضر طراحي، تعيين روايي و هنجاريابي آزمون خطرپذيري بادكنكي در نمونه‌اي از جوانان ايراني بود. روش: روش پژوهش مقطعي، از نوع پژوهش‌هاي همبستگي و جامعه آماري كليه دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي در ترم دوم سال تحصيلي ۹۴-۱۳۹۳ به‌تعداد 6000 نفر بود. از بين آن ها‌ حجم نمونه با لحاظ كردن ملاك‌هاي ورود و خروج و با توجه به كافي بودن ۱۵ نمونه به ازاي هر متغير و حجم نمونه پژوهش‌هاي مشابه به روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد ۴۰۰ نفر انتخاب شد. براي جمع آوري داده ها از آزمون خطرپذيري بادكنكي لجوئز، ريد، كهلر، ريچاردز، رامسي و همكاران (2002)، كه طراحي آن مبتني بر فرهنگ و زبان فارسي بود، و مقياس خطرپذيري در موقعيت‌هاي اجتماعي نجاتي (1392ب) و پرسشنامه اضطراب، افسردگي و استرس لاويباند و لاويباند (۱۹۹۵) براي بررسي روايي همزمان استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي تحليل واريانس چندمتغيره و همبستگي تحليل شد. يافته‌ها: پس از حذف ۴۶ پرسشنامه ناقص و داده‌هاي پرت، نتايج نشان داد آزمون از آلفاي كرونباخ مناسبي=79/0 برخوردار است. رابطه جنس (۲۹۲/۰=F، ۷۳۸/۰=P) و تاهل (۲۴/۴=F، ۶۵۱/0=P) با نمره‌هاي شاخص‌هاي آزمون معنادار نبود. همچنين آزمون خطرپذيري بادكنكي روايي همزمان مناسبي با مقياس خطرپذيري در موقعيت‌هاي اجتماعي (۴۵/۰=r، ۰۵/0=P) و مقياس اضطراب، افسردگي و استرس (۸۱/۰r=، 05/0=P) داشت. نتيجه‌گيري: آزمون خطرپذيري بادكنكي از ويژگي‌هاي روان‌سنجي مناسبي برخوردار است و مي‌توان از آن در موقعيت‌هاي باليني و پژوهشي در جهت ارزيابي و سنجش خطرپذيري استفاده نمود.