اثربخشي آموزش مداخله روان‌شناسي مثبت بر افزايش بهزيستي، سرزندگي تحصيلي و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر

هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي آموزش مداخله روان‌شناسي مثبت بر افزايش بهزيستي، سرزندگي و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان بود. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با گروه گواه، پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري 1 ماهه و جامعه آماري شامل 360 نفر از دانش‌آموزان دختر پايه سوم دوره متوسطه اول در سال تحصيلي 1395-1394 در بخش چاروسا شهرستان كهگيلويه بود. با استفاده از روش نمونه ‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي از بين 12 دبيرستان دخترانه، 2 دبيرستانِ اُمِ‌كلثوم و خديجه كبري و از هر دبيرستان يك كلاس انتخاب شد و 48 دانش‌آموز كه معيارهاي ورود به پژوهش را داشتند؛ به شكل تصادفي در گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزارهاي گردآوري داده‌ها پرسشنامه سرزندگي تحصيلي حسين چاري و دهقاني زاده (1391)، پرسشنامه بهزيستي روان‌شناختي ريف (1989)، كارنامه آموزشي دانش‌آموز و مداخله روان‌شناسي مثبت ساوج (2011) بود كه در 11 جلسه 60 دقيقه‌اي هفته‌اي يكبار در مورد گروه آزمايش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس مختلط با اندازه‌گيري مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش برنامه روان‌شناسي مثبت بر بهزيستي (F= 50.18, P= 0.001) و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان گروه آزمايش (F= 78.66, P= 0.001) اثر داشته و اين تأثير در مرحله پيگيري پايدار مانده است؛ اما مداخله مذكور تأثيري در بهبود پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان نداشته است (F= 2.21, P= 0.09). نتيجه‌گيري: مداخله روان‌شناسي مثبت از كارايي لازم جهت افزايش بهزيستي و سرزندگي برخوردار است؛ بنابراين روش مداخله اي موثري است كه درمانگران مي‌توانند جهت رشد ويژگي‌هاي مثبت روان‌شناختي نوجوانان و دانش آموزان از آن استفاده كنند