نقش ميانجيگر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجاني در رابطه بين ويژگي‌هاي شخصيتي با نشانه‌هاي جسماني سازي دانشجويان دختر

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين نقش ميانجي گر راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان در رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي با نشانه هاي جسماني سازي بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش شامل تمام دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم تحقيقات آيت ا... آملي در سال 1396 به تعداد 1150 نفر بود كه از ميان آن ها 285 دانشجو به صورت نمونه‌گيري چندمرحله اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پنج عاملي نئو مك ري و كاستا ۱۹۸۵؛ پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان گارنسفكي، كرايج و اسپينهاون (2001) و چك ليست تجديدنظر شده نشانه هاي رواني درايگاتوس، ريكلز و راك (1976) بود. تحليل داده ها با استفاده از روش الگويابي معادله هاي ساختاري انجام شد. يافته ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد از بين ويژگي هاي شخصيتي تنها ضرايب مسير غيرمستقيم بين برون گرايي (β= -0.106, P= 0.02) و وظيفه‌شناسي (β= -0.132, P= 0.02) با نشانه‌هاي جسماني سازي منفي و معنادار بود. از بين راهبردهاي تنظيم شناختي هيجاني تنها ضريب مسير راهبردهاي منفي با نشانه‌هاي جسماني سازي (β= 0.470, P= 0.001) مثبت و معنادار بود. نتيجه گيري: آموزش تنظيم مثبت شناختي هيجان در جهت مقابله با رويدادهاي محيطي و تعديل تظاهرات شخصيتي در افراد دچار اختلال جسماني سازي پيشنهاد مي شود.