عنوان مقاله :
روزگار دوزخي آقاي اياز از منظر زيبايي‌شناسي انتقادي مكتب فرانكفورت
عنوان به زبان ديگر :
An Analysis of Ruzegar-e Duzaxi-ye aghaye Ayaz in Light of the Critical Aesthetic of Frankfurt School
پديد آورندگان :
فولادي مهناز دانشگاه الزهراء , صلاحي‌مقدم سهيلا دانشگاه الزهراء , فولادي داراب دانشگاه آزاد اسلامي واحد آشتيان
كليدواژه :
رضا براهني , روزگار دوزخي آقاي اياز , مكتب فرانكفورت , نظريه زيباشناسي انتقادي , هربرت ماركوزه و تئودور آدورنو
چكيده فارسي :
رضا براهني، نويسنده معاصر، در قالب رمان روزگار دوزخي آقاي اياز، به نقد ساختار اجتماعي و سياسي جامعه روزگار خود پرداخته است. با توجه به اينكه تلقي نظريه زيبايي‌شناسي انتقادي مكتب فرانكفورت از هنر و مشخصاً ادبيات، عدم تاييد وضع موجود است و ادبيات را ابزاري جهت اصلاح تضادهاي دروني جامعه مي‌داند، كوشيده‌ايم اثر پيش‌گفته را با توجه به نظريات هربرت ماركوزه و تئودور آدورنو مطالعه كنيم و نشان دهيم كه براهني با برشمردن معضلات جامعه، نظم موجود را به پرسش كشيده است. مهم‌ترين مولفه اين نظريه اين است كه هنرِ خودآيين و انقلابي، به‌دليل فاصله‌اي كه از واقعيت موجود مي‌يابد، قدرت انتقاد از واقعيات اجتماعي را به بهترين شكل از طريق صورت و محتوا نشان مي‌دهد. دستاورد پژوهش ناظر بر اين است كه روزگار دوزخي آقاي اياز از نظر صورت و محتوا انقلابي و خودآيين است. محتواي اين اثر كل تاريخ حاكميت‌هاي ايراني را تا آن روزگار هدف بازخواست و انتقاد قرار داده است. براهني ريشه همه مشكلات را استبداد حاكمان و تاييد و سكوت بسياري از مردم مي‌داند. از نظر صورت، اين داستان جزء اولين آثاري است كه به استقبال نظريه‌هاي جديد رفته و در قالب مدرن نوشته شده است
چكيده لاتين :
The contemporary writer, Reza Barahani, has criticized the social and political structure of his society in his novel Ruzegar-e Duzaxi-ye Aghaye Ayaz. In Frankfurt school’s critical approach to art and literature the disapprobation of situation of society and the correction of internal contradictions of society is important, so we aim to study the novel due to theory of Herbert Marcuse and Theodor Adorno to show that Barahani has questioned the existing condition in society by referring to the problems of society. The most important component of the theory is that revolutionary art can criticize social realities in the best form and content because of its distance from the problems in society. The result shows us that Ruzegar-e Duzaxi-ye Aghaye Ayaz is revolutionary in both form and content. Barahani’s novel has questioned and criticized all Iranians ruling powers up to that time and believes that the root of all the problems is despotism and silence of people in face it. Formally, this is one of the first works that has welcomed new forms and has been written in modern form.
عنوان نشريه :
زبان و ادبيات فارسي، دانشگاه خوارزمي
