تحليل الگوي كنشي و زنجيره هاي روايي گريماس در روايت مرگ رستم

Analysis of Actional Model and Greimas’ Syntgmes Narrative in the Rostam’s Death Narrative

روايت شناسي به دنبال طبقه بندي همه روايات در يك نوع واحد است. گريماس يكي از اين نظريه پردازان است كه با كاستن از تعداد كنشگرهاي الگوي پراپ سعي داشت الگويي فراگير براي تمام روايات ارائه دهد. در اين پژوهش، داستان «رستم و شغاد» بر اساس الگوي كنشي گريماس، تحليل سير وضعيت روايت با توجه به تقابل هاي دوگانه و نيز الگوي نحوي و زنجيره هاي روايي (ميثاقي، اجرايي و انفصالي) بررسي شده است. در اين داستان، الگوي گريماس دوگانه عمل كرده است و يك كنشگر در موقعيت هاي مختلف، نقش مخالف و ياريگر را به عهده دارد. كنشگر فاعل براي كم رنگ كردن و از بين بردن نقش كنشگر بازدارنده به مكر و حيله روي مي آورد. نقض و عقد يك پيمان به وسيله شغاد، عامل اصلي روايت است كه در زنجيره ميثاقي شكل مي گيرد. همين مسئله، زنجيره اجرايي و كنش هاي آن را شكل مي دهد تا در نهايت، در زنجيره انفصالي به وضعيتي مثبت يا منفي ختم شود.

Classifying all narratives in a single type is the aim of narratology. Greimas is one of the theorists who, by reducing the number of actants of the propp model, tried to provide a comprehensive model for all narratives. The present research investigated the story of Rostam and Shaghad based on the Greimas' actantial model, the analysis of the status of narration with respect to the dual oppositions, the syntactic pattern and the syntgmes narrative (syntgmes contractual, syntgmes performative and syntgmes disjunctional). Greimas' model has acted dual in this story, and an actant in different situations acts as the opposite and the supporter. The subject actant comes to deceive to eliminate the role of the conflict actant. Breaking and contracting a pact by Shaghad is the main source of the narrative that is formed in the syntgmes contractual. The same thing shapes the syntgmes performative and its actions, ultimately ending up in a positive or negative status in the syntgmes disjunctional.