عنوان مقاله :
جوانه زني و سبز شدن لوبيا سبز و ذرت در خاك هايي با عمق و ويژگي هاي فيزيكي متفاوت
عنوان به زبان ديگر :
Germination and seedling emergence of green bean and maize in different soil depths and physical characteristics
پديد آورندگان :
بهتري، بهنام دانشگاه تبريز - دانشكده كشاورزي , دباغ محمدي نسب، عادل دانشگاه تبريز - دانشكده كشاورزي - گروه اكوفيزيولوژي گياهي , قاسمي گلعذاني، كاظم دانشگاه تبريز - دانشكده كشاورزي - گروه اكوفيزيولوژي گياهي , شكيبا، محمدرضا دانشگاه تبريز - دانشكده كشاورزي - گروه اكوفيزيولوژي گياهي
كليدواژه :
بافت خاك , خاك رسي , عمق بازدارنده 50 درصد سبز شدن , ميانگين هندسي قطر ذرات خاك , لوبيا سبز , ذرت
چكيده فارسي :
سبز شدن گياهچه يكي از مهمترين رويدادهاي فنولوژيكي است كه موفقيت گياهان زراعي يكساله را تحت تاثير قرار ميدهد. آزمايشات مزرعهاي براي مطالعه ويژگيهاي جوانهزني و سبز شدن لوبيا سبز (Phaseolus vulgaris Var. Sunray) و ذرت (Zea mays L. Var. Amyla) با چهار عمق كشت و در سه نوع خاك با ويژگيهاي فيزيكي متفاوت انجام گرديد. هدف از انجام اين آزمايش مطالعه اثرات فيزيكي خاك بر اكولوژي بذر و پويايي سبز شدن بود. آزمايشهاي مزرعهايي در سه منطقه اهر، تبريز و اردبيل به ترتيب در سالهاي 1389، 1393 و 1394 انجام گرفت. نتايج نشان داد كه بازدارندگي جوانهزني در نتيجه عمق كشت نسبت مستقيم با مقدار رس و نسبت معكوس با مقدار شن خاك داشت. مقدار عمق بازدارنده 50 درصد سبز شدن (Di50%) در خاك رسي براي هر دو گونه لوبيا سبز و ذرت مشابه و برابر 3/5 سانتيمتر بود. در صورتي كه براي خاك سيلتي به ترتيب براي لوبيا سبز و ذرت 4/5 و 7/2 سانتيمتر بود. معنيداري رگرسيون خطي بين مقدار رس خاك و Di50% نشان داد كه اين بخش از خاك داراي اثر مخالف با مطلوبيت يا بازدارندگي براي ميانه عمق كشت بذر دارد، بنابراين با افزايش مقدار رس خاك، مقدار بازدارندگي افزايش يافت. دادهها نشان داد كه ميزان اكسيژن خاك موجود در محيط اطراف بذر نميتواند عامل مهمي براي اختلاف جوانهزني باشد و اثر آن معنيدار نبود. با افزايش ميانگين هندسي قطر ذرات خاك مقدار بازدارندگي نيز كاهش يافت. نتايج نشان داد كه ويژگيهاي فيزيكي خاك داراي اثرات زيادي روي اكولوژي بذرهاي مدفون شده در خاك و نتيجتاً جوانهزني و سبز شدن گياهچهها دارد
چكيده لاتين :
A field study was carried out to investigate the effects of four planting depths and three soil types with
different physical characteristics on green bean (Phaseolus vulgaris Var. Sunray) and maize (Zea mays L.
Var. Amyla) seed germination and seedling emergence. Ahar and Ardabil experiments each consisted of a
field experiments with sowing depth 5 cm and a separate pot experiment with sowing depths of 2, 4, 6
and 8 cm that were conducted as randomized complete block design in the same place. The aim of the
experiments was to investigate the physical effects of the soil on seed ecology and emergence dynamics.
The result revealed that germination inhibition was directly proportional to clay content and inversely
proportional to sand content due to burial depth. Depth of fifty percent emergence inhibition (Di50%) were
equal to 5.3 cm in clay soil for both green bean and maize, if this was for silty soil, respectively 5.4 and
2.7 cm. A significant linear regression between clay particle content and Di50% revealed that those soil
components had opposite effects in terms of favoring or inhibiting depth mediated inhibition. Therefore,
increasing soil clay contents increased inhibition of seedlings. The data also showed that the oxygen
content in the surrounding soil of seeds was not an important factor for seed germination differences, and
its effect was insignificant. Increasing geometric mean decreased particle diameter soil inhibition. In
conclusion, these experiments showed soil physical properties had a strong effect on buried-seed ecology
and consequently on seed germination and seedling emergence.
عنوان نشريه :
اكوفيزيولوژي گياهي