ارزيابي تاثير پرداخت يارانه بركاهش فقر در ايران

Evaluating The Impact of Cash-subsidy on Poverty In Iran

در اين مقاله سعي بر آن است تا از طريق رويكرد كششي به ارزيابي تاثير پرداخت يارانه نقدي بركاهش فقر در ايران پرداخته شود. براي نيل به اين هدف پس از بحث نظري در مورد كشش‌هاي فقر نسبت به درآمد، ضريب جيني و قيمت با استفاده از داده‌هاي هزينه و درآمد خانوار 14701 خانوار شهري در سال‌هاي 1390-1389 مقدار عددي اين كشش‌ها اندازه گيري مي‌شود و در انتها تاثير پرداخت يارانه بر فقر از حاصل جمع اثر درآمدي، نابرابري و قيمتي محاسبه مي‌شود. در اين مطالعه براي اندازه گيري فقر و توزيع درآمد به ترتيب از شاخص فقر فاستر گرير توربك و ضريب جيني استفاده مي‌شود. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي‌دهد كه كشش درآمدي فقر برابر با 1.25، كشش نابرابري فقر برابر با 1.22 و كشش قيمتي فقر برابر با 1.25 مي‌باشد. يافته‌هاي اين مقاله مويد آن است كه بر خلاف انتظارات، اندازه فقر پس از اجراي طرح هدفمند كردن يارانه نه تنها كاهش نيافت بلكه ميزان آن در فاصله سال‌هاي 1390-1389 معادل هشت درصد افزايش يافت.

In this study, through the elasticity approach, we tried to evaluate the effects of cash subsidy on poverty reduction. In this regard, after the theoretical arguments about the poverty elasticity to income, Gini Coefficient, and price using the data related to the expenses and incomes of the 14701 urban households from 1389 to 1390, the quantitative value of these elasticity was measured and finally, the effect of paying the cash subsidy on the poverty was calculated based on summing the income effect, inequality and price. In this study, to measure poverty and the income distribution, foster Greer torbecka and Gini coefficient were used. The results of the study showed that the income elasticity of poverty is -1.25, the inequality elasticity of poverty is and the price elasticity of poverty is 1.25 The findings of the study suggest that unexpectedly, after the subsidies targetization plan, the poverty not only did not decrease but also experienced an 8% increase from 1389 t0 1390.