پديد آورندگان :
يوسفي بارفروشي آرمان دانشگاه مازندران - گروه اقتصاد , زروكي شهريار دانشگاه مازندران - گروه اقتصاد , علمي زهرا ميلا دانشگاه مازندران - گروه اقتصاد
چكيده فارسي :
با توجه به ساختار نظام هاي نرخ ارز در ايران و وابستگي آن به درآمد هاي نفتي در دهه هاي اخير، انتظار مي رود كه تغييرات نرخ‌ارز درنتيجه تغييرات عمده قيمت نفت صورت گيرد. در اين راستا افزايش ها و كاهش ها در نرخ‌ارز با تاثيرگذاري بر ميزان سودآوري بنگاه هاي اقتصادي، مي تواند بر سطح اشتغال بنگاه هاي اقتصادي موثر واقع شود و البته اين نوع اثرگذاري مي تواند نامتقارن باشد. بر اين مبنا، پژوهش حاضر اثر غيرخطي نرخ‌ارز بر اشتغال را در ايران، در قالب يك الگوي پايه و 5 الگوي بخشي (بخش هاي كشاورزي، خدمات، معدن، آب، برق، گاز، صنايع كارخانه اي و ساختمان) مورد بررسي قرار داده است. براي اين منظور از رهيافت خودتوضيحي با وقفه‌هاي توزيعي غيرخطي و داده هاي سالانه در دوره 13961347 استفاده‌شده است. نتايج حاصل از الگوي پايه (كلي) در بلندمدت حاكي از آن است كه افزايش ها در نرخ‌ارز اثر معناداري بر اشتغال كل ندارد ولي كاهش ها در نرخ ارز با اثري معكوس بر اشتغال كل همراه است. به‌طور مشابه برآورد الگو در قالب پنج بخش مذكور نشان مي دهد كه افزايش ها در نرخ‌ارز تاثير معناداري بر اشتغال بخش ها ندارد. با اين حال اثر كاهش‌ها در نرخ‌ارز بر اشتغال در بخش هاي خدمات، معدن، آب، برق، گاز، صنايع كارخانه اي و ساختمان معكوس است. ازاين‌رو به‌طوركلي و در چهار بخش خدمات، معدن، آب، برق و گاز، صنايع كارخانه اي و ساختمان (به‌طور جزئي)، نرخ ارز اثر نامتقارني بر اشتغال در اقتصاد ايران داشته است.
چكيده لاتين :
Due to the structure of exchange rate regime in Iran and its dependence on oil revenues in recent decades, it is expected that exchange rate changes can be regarded as a consequence of major changes in oil price. In this regard, the exchange rate increases and decreases can influence the level of employment of firms by affecting the amount of their profitability, and of course, this kind of influence can be asymmetric. Based on this, the present study has investigated the non-linear effect of exchange rate on employment in Iran in the framework of a basic model and five sectoral models (agriculture; services; mining; water, electricity and gas; manufacturing and construction sectors). For this purpose, a non-linear autoregressive distributed lag approach and annual data in period 1968-2017 have been used. The results of the basic model show that increases in exchange rate do not have a significant effect on total employment, but decreases in exchange rate have a reverse effect on total employment. Similarly, the model estimation for five sectors shows that increases in exchange rate do not have a significant effect on employment of these sectors. However, the effect of decreases in exchange rate on employment in services, mining, water, electricity, and gas; manufacturing; and construction sectors is reversed. Hence, to sum up, for four sectors including mining, water, electricity and gas, manufacturing and construction (partially), the exchange rate has had an asymmetric effect on employment in Iran economy.
