نوآوري سنايي در قلندريات و تاثير آن بر عطار

No tille,No Abstract

سنايي شاعر پيشگامي است كه مسائل عرفاني را در حوزه غزل و قصيده وارد كرد. سنايي نماينده شعر اخلاقي و عرفاني زمان خويش است. استفاده از مضامين رندانه و مفاهيم قلندرانه چنان جايگاهي دارد كه پس از سنايي، شعرايي همچون عطار و مولوي و حافظ، آن ها را در شعر خود به كار برده اند. روح خاصي در عرفان سنايي ساري و جاري است كه با عرفاي قبل و بعد از او تفاوتي دارد به طور مثال قلندر در شعر عطار جلوه هاي منفي و مثبت دارد اما حكيم سنايي با شيوه ملامتي، از هرچه نام مسلماني و ظاهري خداپسندانه اما باطني نفرت انگيز دارد، دوري مي كند. خرابات و پير خراباتي و ويژگي هاي او دو عنصر مهم در قلندريات سنايي به شمار مي رود. از طرفي در تحليل محتوايي غزليات عطار هم بسامد مفاهيم ملامتي چشمگير است. در اين گفتار به اين معاني و مفاهيم و مقايسه مختصري با غزليات عطار عارف پرداخته مي شود.