آيين پذيرايي از مهمان در شاهنامه فردوسي و اوديسه هومر

No tille,No Abstract

«شاهنامه» فردوسي و «اوديسه» هومر دو نمونه از كهن ترين و نام آورترين حماسه هاي جهان و نمايش گر بسياري از آيين هاي ايرانيان و يونانيان باستان هستند. آيين پذيرايي و نكوداشت مهمان يكي از آيين هايي است كه برگزاري شايسته و درست آن، در ميان مردمان دو سرزمين بسيار مهم بوده است و اجراي مراحل مختلف آن چون استقبال، شستن دست ها، چيدن خوان، به گرمابه بردن، آماده كردن بستر، بدرقه و... با دقت و ظرافت صورت مي گرفت. در «شاهنامه» مراحل مختلف پذيرايي از مهمان با خرده بيني، گستردگي و تشريفات بسيار برگزار مي شود. در «شاهنامه» بسته به آنكه ميزبان يا ميهمان، پادشاه، شاهزاده يا پهلوان باشد، اين آيين به گونه اي ديگر بر پا مي شود. اين آيين در نزد يونانيان حتي جنبه سپند و مينوي داشته و با اساطير و باورهاي كهن آنان در پيوند بوده است. در اين جستار ما با يادكرد نمونه هايي از پنج داستان «شاهنامه» فردوسي (فريدون، منوچهر، سياوش، رستم و سهراب، رستم و اسفنديار) و نمونه هايي از «اوديسه» به سنجش و بررسي چگونگي برگزاري اين آيين در اين دو اثر پرداخته ايم.