بررسي شخصيت شناسي امام سجاد (ع) در ميميه فرزدق با توجه به ديدگاه گوردون آلپورت

No tille,No Abstract

مدح از جمله اغراض شعري است كه شاعران به وسيله آن خود و ممدوحشان را به مردم معرفي نموده و در يادها ماندگار مي كنند. فرزدق از جمله شاعران عصر اموي است كه در طول تاريخ به عنوان شاعر شيعي شناخته شده است. او قصيده ميميه خود را به مدح امام سجاد (عليه السلام) كه هم عصر با اين شاعر بوده اند، اختصاص داده و در آن به معرفي شخصيت امام پرداخته است. شيوه فرزدق در اين قصيده در حيطه علم روان شناسي به نظريه گوردون آلپورت نزديك است. لذا بر آن شديم تا شيوه شخصيت شناسي فرزدق در قصيده ميميه را با نظريه گوردون آلپورت مقايسه و تطبيق نمائيم. در اين ميان روان شناسي به عنوان يكي از شاخه هاي علوم انساني در بسياري از زمينه ها با ادبيات تناسب موضوعي دارد و ضرورت انجام پژوهش هاي مشترك ميان اين دو مقوله احساس مي گردد. در اين مقاله با رويكرد نقد روانكاوانه از متن قصيده ميميه فرزدق كه به مديحه امام سجاد (عليه السلام) معروف است را مورد بررسي قرار داده تا از لابه لاي واژگان ادبي مقصود اصلي شاعر دست يابد.