برآورد و تحليل كشش هاي قيمتي تقاضاي انرژي استان هاي كشور: رهيافت مدل ميانگين گروهي تعميم يافته

Estimation and Analysis of Energy Price Elasticities of Iranian provinces: The Augmented Mean Group Estimator Approach

در ادبيات اقتصاد انرژي، برآورد و تحليل كشش هاي قيمتي تقاضاي انرژي يكي از مباحث مهم در بررسي اثربخشي سياست هاي قيمتي اصلاح الگوي مصرف انرژي و پيگيري سياست هاي زيست محيطي مي باشد. در اين راستا، پايين بودن كشش هاي قيمتي تقاضاي انرژي ضرورت اعمال سياست هاي غيرقيمتي براي تغيير رفتار مصرف كننده و تحريك صرفه جويي انرژي را بيشتر مي كند. هدف اين پژوهش برآورد و تحليل كشش هاي قيمتي تقاضاي انرژي با تاكيد بر تنوع منطقه اي (استاني) است. بدين منظور كشش هاي قيمتي تقاضاي انرژي در استان هاي ايران طي دوره 1394-1379 با استفاده از تخمين زن هاي ميانگين گروهي با ضرايب شيب ناهمگن و تخمين زن ميانگين گروهي تعميم يافته (AMG) برآورد شدند. طبق نتايج متوسط قدرمطلق كشش قيمتي تقاضاي انرژي در بين استان هاي كشور كمتر از واحد بوده (0/92) و به تفكيك استان ها نيز قدر مطلق كشش قيمتي بين 0/37 تا 1/32 نوسان داشته و كمترين قدرمطلق كشش قيمتي مربوط به استان قم و بيشترين كشش قيمتي مربوط به استان بوشهر است. در حالت كلي 12 استان داراي كشش قيمتي تقاضاي انرژي بالاتر از واحد و 16 استان نيز داراي كشش قيمتي كمتر از واحد بودند كه در بين آنها استان هاي قم، همدان، قزوين، تهران و گيلان به ترتيب از اولويت اجراي سياست هاي غيرقيمتي برخوردار هستند. همچنين طبق نتايج، كشش هاي قيمتي تقاضاي انرژي استان هاي كشور داراي خودهمبستگي فضايي مثبت مي باشند.

In the literature on energy economics, estimating and analyzing price elasticities of energy demand is one of the important issues in examining the effectiveness of pricing modalities for energy conservatin and environmental policy follow-up. In this regard, low price elasticities of energy demand will increase the need for non-price policies to change consumer behavior and stimulate energy savings. This study aims to estimate and analyze the price elasticities of energy demand with an emphasis on regional (provincial) diversity. For this purpose, price elasticities of energy demand in Iran's provinces during the period of 2001-2016 were estimated using Augmented Mean Group (AMG) estimator with heterogeneous slope coefficients. According to the results, the absolute value of the price elasticity of energy demand among the provinces is less than unit (0. 92) , and by the provinces separately, it lies between 0. 37 and 1. 32, as well as the least and greatest values of the price elasticity impute to provinces Qom and Bushehr, respectively. In general, 12 provinces have a price elasticity of energy demand higher than unit and 16 provinces have less than one, among which those of Qom, Hamedan, Qazvin, Tehran and Gilan have the priority of implementing for non-price policies, respectively. Furthermore, results revealed that the price elasticities of energy demand among provinces have positive spatial autocorrelation. The most important policy and research recommendations of this study are discussed for policy makers and researchers.