واكاوي جلوه هاي «خودشيفتگي هنري» در اشعار بارودي

Analyzing the aspects of artistic Narcissism in Baroudi's poems

سرايش شعر، زاييدة روح تلطيف يافتة شاعر است و از ضمير ناخودآگاه او سرچشمه مي­ گيرد. اين آفرينش هنري، از ديرباز، در كام بشر شيرين آمد و به ستايش و تمجيد آن پرداخت. از اين پس، شاعر كه خود را در اوج منزلت ادبي و هنري مي­ يابد، مغرور مي­ شود و خود نيز، سر تعظيم بر آستان هنرش فرود مي­آورد و زانوي خاكساري بر درگاهش مي­ سايد و زبان به تسبيح و تعظيم اشعار خويش مي‌گشايد. از آنجا كه جلوه ­هاي اين خودستايي شاعرانه در اشعار بارودي، از پيشگامان شعر معاصر عرب، نمود چشم گيري يافته است؛ اين پژوهش مي­ كوشد تا با روش توصيفي– تحليلي، به واكاوي اين پديده و اسباب گرايش به آن در ديوان شاعر بپردازد و نمودهاي هنري خودشيفتگي و جنبه ­هاي نوآوري آن را تشريح نمايد. عوامل تأثيرگذار در خودشيفتگي بارودي را بايد در تربيت و بلندپروازي شاعر، اشتغال او در منصب نظامي و پيشگامي كلاسيسم جست­وجو كرد كه نمودهاي آن، در فخر به نوگرايي و احياي سنت شعر، مباهات به نيروي بيان و موهبت شعري و رجحان منزلت شعري خود بر ديگر شاعران تجلي يافته است.

Composing poetry originates from the refined soul of the poet and his subconscious mind. This artistic creation, since ancient times, has been of appeal and praise for mankind. A poet who finds himself at the pinnacle of art and literature becomes proud enough to kneel down to praise the glory of his art. This poetic Narcissism is remarkable in Baroudi's poetry, the pioneer of contemporary Arabic poetry. In this regard, the present study applies a descriptive-analytical method to analyze the phenomenon in his poems through identifying and explaining the artistic expressions of Narcissism there. The factors influencing Baroudi's Narcissism should be sought in his trainings, ambitions, career in military positions, and pursuit of the classical school. These features are manifested in his words and utterances with which he boasts about his modernism, reviving the poetic tradition, power of expression, gift of poetry, and supeiority of his poetry to that of others.