واكاوي نظرية نحو كاربردي در زبان عربي از منظر احمد المتوكل (مورد مطالعه: سطح كاربردشناختي)

Applied Syntax Theory Analysis in the Arabic Language: The Case of Pragmatic Level

دستور زبان به عنوان اصلي‌ترين عنصر انتقال پيام در زبان معيار در پژوهشهاي زباني از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است بطوريكه بخش مهمي از جديدترين نظريات از قبيل ساختارگرا، نقشگرا و كاركردگرا به دستور زبان، چگونگي تحليل ساختهاي خوشساخت و بدساخت دستوري و ساير عناصر درون زباني و فراساختهاي غيرزباني مربوط مي‌شود. سوالات پژوهش حاضر اين است كه مؤلفه­ هاي نظريه نحو كاركردگرا چيست؟ تفاوت آن با نظريه نحو سنتيِ زبان عربي و نقش آن در تبيين فرآيند ارتباط كدام است در اين راستا، نگارنده در صدد است تا با روش توصيفي ـ تحليلي به واكاوي رويكرد نحوي احمد المتوكل در سطح كاربردشناختي بپردازد. بر اساس اين رويكرد، زبان اداتي است كه براي تحقق ارتباط در جوامع بشري بكار گرفته مي‌شود. از اين منظر، ساختارهاي نحوي و گزاره هاي زباني در بافتهاي گفتماني متعدد، حاوي معاني ويژهاي هستند كه براي محقق ساختن اهداف ارتباطي معين بكار گرفته ميشوند. نتايج حاصل از پژوهش حاضر نشان ميدهد كه كاربست سطح كاربردشناختي نحو كاربردي كه خود مبتني است بر شناخت و درك دو سطح معناشناختي و تركيبي ميتواند سرفصلهايي واقع بينانه و متناسب با واقعيت زبان عربي و كاربرد آن در جامعه گويشوران اين زبان ارائه نمايد.

Syntax, as a major element of message transfer, holds a special position in linguistic research. A major part of the latest theories such as structuralism and functionalism depends largely on syntax, i.e. how to analyze grammatical constructs and other linguistic elements and non-linguistic infrastructures. The present research study sought to explore the components of functionalist syntax theory, its difference with traditional Arabic syntax theory, and its role in explaining the process of communication. To do so, the researchers aimed to analyze the syntactic approach of Ahmad al-Mutawakul on a pragmatic level using a descriptive-analytical approach. According to this approach, language is used as a means to realize communication in human societies. The results of the study indicated the application of the pragmatic level of applied syntax can provide realistic components appropriate to the reality of the Arabic language and its use in the spoken language community