پديد آورندگان :
رضايي، محمد دانشگاه گوتۀ فرانكفورت , حصاركي، نفيسه دانشگاه تربيت مدرس , خليلي اردكاني، محمدعلي دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده علوم انساني
كليدواژه :
انقلاب فرهنگي , مفصل‌بندي نيروها , تحليل همايندي , سياست فرهنگ در ايران , مسئله علوم انساني
چكيده فارسي :
نقلاب فرهنگي بيشتر به يكي از نتايج ناگزير انقلاب اسلامي فروكاسته شده و پيامد تحميل اراده‌ي حاكميت بر نظم دانشگاهي دانسته شده است. حال آنكه چيستي اين رخداد تنها با درنظرگرفتن شرايطي كه آن را امكان‌پذير كردند، ارتباطش با جامعه و توصيف فربه‌ي رخدادهاي گوناگون قابل درك است. افزون بر اين، مشكل اصلي پژوهش‌هاي موجود اين است كه بر لحظه‌ي پديداري انقلاب فرهنگي تمركز دارند. از اين رو، در اين مقاله، كوشش شد با تكيه بر تحليل هم‌آيند توصيفي عميق‌تر ارائه شود، و سپس به اين موضوع مهم پرداخته شود، چگونه انقلاب فرهنگي به امري پروبلماتيك در سال‌هاي پس از انقلاب بدل شد. با تكيه بر تحليل تاريخيِ مجموعه عوامل هم‌آيند، سه اپيزود پيدايي، نهادينگي، و بازگشايي دانشگاه‌ها شناسايي شدند. افزون بر اين، مجموعه‌اي از رويدادها رديابي شدند، از قدرت‌يافتن اسلام‌گرايان، ضعف دولت، تسخير سفارت آمريكا، و ناآرامي‌هاي مرزي تا پاكسازي‌هاي گسترده، انتخابات نخستين مجلس، و بمب‌گذاري‌ها (در دفتر حزب جمهوري اسلامي و ساختمان نخست‌وزيري)، كه در مرحله پيدايش اثرگذار بودند. وانگهي مجموعه رخدادهاي درهم‌تنيده‌اي در متن مقاله گزارش شدند، مانند: ويژگي دانشگاه پساانقلابي، گستره‌ي انقلاب فرهنگي، و مسئله‌ي مقام مسئول در حوادث دانشگاه. توضيح همه‌ي اين فرآيندها نشان مي‌دهد چگونه چهره‌ي تازه‌اي از اداره‌ي جامعه در سال‌هاي پس از انقلاب ذيل پروبلماتيك فرهنگ ممكن شد. در اين مقاله به هم‌آميزي مؤلفه‌هاي گوناگون اين پروبلماتيك يعني برآمدن عقلانيت ديني، نهادهاي متمايز، تكنيك‌ها و رويه‌هاي تازه‌اي براي اداره جامعه جايگزين شيوه‌هاي پيشين و از اين مهم‌تر، توصيفي ژرف از كشمكش‌هاي نيروهاي گوناگون پرداخته شد
چكيده لاتين :
Cultural revolution in Iran has been usually represented as an inescapable
consequence of 1979 revolution, which imposed by government’s will to
suppress the opponents and stabilize new order. Such descriptions lack the
conditions and disputes out of which the event emerged. In this article, we
contend that making sense of cultural revolution requires a more effective
illustration through understanding the historical conditions, its relation with
society and a thick description of the events. Moreover, based on
conjunctural analysis, we argue that the whole procedure of the event can be
analyzed in three episodes: the emergence, institutionalization, and reopening
of the universities. It seems that a series of events had an active
hand in the processes including the rise of Islamists, the state’s weakness,
the hostage crisis, the border unrests, the widespread clearings, the election
of the first parliament, and the bombing of the offices of Islamic Republic
Party and the prime minister. Furthermore, several critical issues initiate the
event, including its scope and extension, the feature of post- revolutionary
university, and the responsive authorities. In addition, the problem of
academic order contributed in the period of institutionalization and
establishing the Bureau of the Cultural Revolution. The last but not the least
problem formed around reopening of humanities in universities. We argued
the articulation of events and problems led to problematization of cultural
revolution. Also this articulation illustrates the beginnings of ideological
cultural politics in post-revolutionary Iran .
