عنوان مقاله :
اَردهخواني و كاربردهاي آن در آيين سوگواري سيستان
عنوان به زبان ديگر :
Reciting Ardah-Mourning Quatrain and its Usage in Mourning Ceremonies of Sistan
پديد آورندگان :
الهامي، فاطمه دانشگاه دريانوردي و علوم دريايي چابهار , ميرشكار، راضيه دانشگاه دريانوردي و علوم دريايي چابهار
كليدواژه :
ارده خواني , رباعي خواني , فرهنگ عامه , سوگ سروده , سيستان
چكيده فارسي :
آيين سوگ رسم رايجي است كه به قدمت وجود بشر در ميان هر قومي ريشه دارد و با آداب و رسوم و شعر و ترانه هاي خاص عجين شده است. مردم سيستان عمدتاً با تأسي از فرهنگ روستايي از شعر و ترانه براي حفظ و احياي آيين هاي سوگواري بهره وافي برده اند.
اردَه خواني، روُوايي خواني يا رباعي خواني سوگ سروده اي است با آهنگي بسيار سوزناك و
حُزنانگيز كه به صورت آوازه خواني در مراسم عزاداري در سيستان اجرا ميشود. اين مقاله با روش كتابخانه اي و مصاحبه حضوري با گويشوران متعدد به بررسي ارده خواني و كاربردهاي آن در آيين سوگ سيستان پرداخته است و با معرفي اردهخواني و رووايي خواني، وجه تسميه آن، تاريخچه، مجريان، شيوه اجرا، زمان و مكان اجرا نشان ميدهد كه مردم سيستان بسيار پايبند به اجراي آيين سوگواري با گويش بومي خود هستند و اين مسئله در فرهنگ آنان جايگاه والايي دارد. مقايسه آن با گونه هاي ديگر در مناطق مختلف ايران، نقش محوري ترانه و ترنم را در اساسي ترين مسائل زندگي اقوام كهن ايراني نشان ميدهد. همچنين، اين مقاله با ذكر نمونه هايي از رباعيهاي سيستاني وزن، قافيه و رديف، قالب، زبان، محتوا و ويژگيهاي ادبي آن را بررسي كرده است. استفاده از آهنگ و ترانه براي التيام دادن به لحظه هاي سرشار از غم و اندوه در بين مردم سيستان گوياي ذوق سليم و طبع لطيف اين قوم در حاشيه كوير است.
چكيده لاتين :
The local and indigenous ceremonies in Sistan region shows the rich
and old culture of this region. Following the rural culture, people of
this region have used poetry and songs sufficiently for maintaining
and reviving the mourning ceremonies. Ardah-mourning or reading
quatrain is a deeply sad and mournful song in the mourning
ceremonies of Sistan. This study employs library study as well as
some interviews with the informants to investigate Ardah-mourning
and its uses in the mourning ceremonies of Sistan. The history, the
performants, the performance, and the time and place show that
people of Sistan use their own dialect for this cultural practice.
Compared with other types, this practice takes the lyrics and the music
as basic aspects of the ancient ethnic groups within Iran. moreover,
the study analyzes the Sistani quatrains, its tone, rhythm, form,
language, content, and literary features. It is general claimed that the
songs and lyrics are devices to soothe the sadness among the people in
Sistan.
عنوان نشريه :
فرهنگ و ادبيات عامه