مدل مفهومي سازماندهي در ناآرامي هاي خياباني

The Conceptual Model of organizing in Street Uprising

در اين مقاله تلاش شده است مدلي مفهومي براي سازماندهي در ناآرامي هاي خياباني ترسيم شود. مسئله اين پژوهش، فقدان تعريف مشترك يا بين ذهني از سازماندهي و شاخص هاي آن بوده و تلاش مي شود ضمن تعريف سازماندهي و ارائه شاخص هاي آن، عوامل مؤثر بر سازماندهي ناآرامي خياباني نيز شناخته شود. در اين پژوهش به دو سؤال پاسخ داده مي شود. اول اينكه شاخص هاي سازماندهي ناآرامي خياباني كدامند؟ و دوم اينكه، چه عواملي بر ميزان سازماندهي در ناآرامي خياباني مؤثر هستند؟ براي پاسخ به اين سوالات از نظريات چارلز تيلي و تدرابرت گر، مدل مفهومي براي سازماندهي ناآرامي ها استنباط شد. همچنين، پرسشنامه اي ارائه شد كه به كمك آن امكان ارزيابي سازماندهي در هر حركت جمعي وجود دارد. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه مهمترين شاخص هاي سازماندهي ناآرامي خياباني عبارتند از «وجود تقسيم كار و نقش هاي تخصصي بين مخالفان»، «وجود حداقل يك خزانه عمومي از منابع عمده مانند پول، سلاح، اطلاعات يا چيز ديگري به همراه مكانيسمي براي توزيع آنها» و «ميزان تمايز سلسله مراتبي در بين مخالفان و شكل گيري رهبري و كادر».

This paper attempts to draw a conceptual model for organizing street unrest. The problem with this study was the lack of a common or inter-subjective definition of organizing and its indicators. In fact, this study attempts to answer two questions. First, what are the indicators of organizing street unrest? an‎d second, what factors influence the organizing of street unrest? Charles Tilly and Ted Robert Gurr's theories were used to answer these questions. A questionnaire was also provided to evaluate the organizing. In this paper, the pairwise comparison method was used to weight the organizing indicators. The most important indicators of organizing are: "There is a division of duties and specialized roles between the opposition", “There is at least one public treasury of resources such as money, weapons, information or something else with a mechanism for distributing them”, “Hierarchical distinction between opposition and leadership and follower formation”.