كنشگري تدافعي جمهوري اسلامي ايران در قبال هژمونيسم نومحافظه كاران ايالات متحده؛ از پسابرجام تا سال 2019 ميلادي

The Islamic Republic of Iran's Defensive Action against US Neoconservative Hegemony: From Post JCPOA to 2019

با ورود نومحافظه كاران به كاخ سفيد، بسياري از سياست هاي مبتني بر دموكراسي، گفتگو و تنش زدايي دوران باراك اوباما جاي خود را به سياست هايي دادكه عملا به تشديد چالش ها با رقباي آمريكا منجر شد. به عنوان مثال، تشديد رقابت هاي اقتصادي با جمهوري خلق چين، عدم تحقق ائتلاف قدرتمند با اتحاديه اروپا و در نهايت تشديد روزافزون چالش ها با جمهوري اسلامي ايران. در اين مقاله نويسندگان با بهره گيري از تئوري بازدارنگي و با تمسك به روش تحليلي- توصيفي و منابع مكتوب و مجازي درصدد ارائه استدلالي متقن به اين سوالند كه رويكردهاي جمهوري اسلامي در قبال تهديدات نومحافظه كاران ايالات متحده، به ويژه پس از ورود ترامپ به كاخ سفيد مبتني بر چه سياستي است؟ فرضيه نويسندگان در اين مقاله نشان دهنده اين مسئله است كه تهديدات ايالات متحده در قابل جمهوري اسلامي ايران هيچگاه در بعد نظامي صورت نخواهد پذيرفت و يافته هاي مقاله نيز نشان مي دهند كه كنشگري تدافعي جمهوري اسلامي ايران در قبال تهديدات نظامي ايالات متحده مبتني بر چهار اصل كلان است. نخست؛ قدرت فزاينده سامانه موشكي و بازدارندگي جمهوري اسلامي ايران؛ دوم؛ ائتلاف وسيع جبهه مقاومت شيعيان در منطقه؛ سوم؛ ماهيت شكننده دول متحد آمريكا در منطقه و چهارم تجربه تلخ حضور ايالات متحده در منطقه به ويژه عراق و افغانستان.

As neo-conservatives entered the White House, many of Barack Obama's policies of democracy, dialogue, and de-escalation replaced policies that actually exacerbated challenges with American rivals. For example, the intensification of economic competition with the People's Republic of China, the failure of a strong alliance with the European Union, and ultimately the intensification of challenges with the Islamic Republic of Iran. In this article, the authors seek to answer the question of what is the policy of the Islamic Republic's approaches to US neoconservative threats, especially after Trump's entry into the White House. This article by using analytical-descriptive theory and written and virtual sources try to answer this question. The authors hypothesize that US threats to the Islamic Republic of Iran will never take place in the military dimension, and the findings of the article also show that the Islamic Republic of Iran's defense action against US military threats is based on three major principles. First, The Increasing Power of the Missile and Deterrent System of the Islamic Republic of Iran, Second; the broad coalition of Shiite resistance in the region; Third, the fragile nature of the United States in the region; and Fourth, the bitter experience of US presence in the region, especially Iraq and Afghanistan.