واكاوي كنش انقلابي عبدالوهاب حسين، پيشگام جنبش 14 فوريه بحرين، بر اساس نظريه پي‌ير انسار

An Analysis of the Revolutionary Action of Abdul Wahab Hussein, the Pioneer of the February 14 movement in Bahrain, Based on Pierre Ansar`s Theory

هدف: هدف اصلي از نگارش مقاله حاضر واكاوي كنش انقلابي يكي از مهم‌ترين رهبران كمتر شناخته‌شده جنبش 14 فوريه بحرين به نام عبدالوهاب حسين است. عبدالوهاب حسين ازنظر بسياري از سياستمداران بحريني، آغازگر جنبش مذكور بوده است. وي كه هماره از سوي رسانه‌هاي عربي و بين‌المللي تحريم رسانه‌اي شده بود، آرمان‌شهر خاصي براي مردم بحرين متصور بوده است. ازاين‌روي هدف فرعي اين مقاله ترسيم آرمان‌شهر موردنظر وي است. روش: روش مورداستفاده در اين پژوهش هرمنوتيك عام بر اساس نظريه پي‌ير انسار است. در اين روش زمينه و زمانه و آثار مكتوب و سخنان منقول عبدالوهاب حسين موردمطالعه قرار مي‌گيرد تا كنش انقلابي و مقصود وي از آرمان‌شهر موردنظر را به‌خوبي تبيين ساخت. يافته‌ها: يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد عبدالوهاب حسين پس‌ازآنكه با كلام و سخن تأثيرگذار كوشيد وضعيت نامطلوب بحرين را نشان دهد، به ترسيم آرمان‌شهر مطلوب خود پرداخت. وي با توجه به جمعيت اكثريت شيعه در بحرين، حكومت مطلوب آرمان‌شهر خود را تشكيل حكومت اسلامي دانست. اين بدين معني نبود كه وي به خواسته مردم ديگر مذاهب و اديان بي‌توجه بوده است. او در روند پيكار سياسي با حكومت آل‌خليفه در طول جنبش 14 فوريه بحرين بيان داشت كه ساختار سياسي و ماهيت آرمان‌شهر آتي مردم، منوط به انتخاب و رأي آنان است، لذا او نيز پيرو خواسته اكثريت مردم خواهد بود. نتيجه‌گيري: كنش انقلابي عبدالوهاب حسين در جنبش 14 فوريه توانست مردم را از خاندان آل خليفه مأيوس ساخته و آنان را به‌سوي ساختن آرمان‌شهر آرماني خويش رهنمون سازد. اقدام عبدالوهاب حسين در بسيج مردمي جهت حركت به‌سوي تغيير نظامي اقدامي موفقيت‌آميز بود اما اختلاف در شيوه پيشبرد اين رهيافت توسط ديگر رهبران مردمي بحرين موجب فرسايشي شدن آن تا به امروز گرديد.

Objective: The main purpose of this article is to analyze the revolutionary action of one of the most important, but lesser-known, leaders of the February 14 movement in Bahrain, Abdul Wahab Hussein. According to many Bahraini politicians, Abdul Wahab Hussein was the initiator of the movement. He was always banned by the Arab and international media. He has envisioned a special utopia for the people of Bahrain. Therefore, the sub-objective of this article is to draw the ideal city he meant. Method: The method used in this study is general hermeneutics based on Pierre-Ansar's theory. In this method, the background, time, written works and words of Abdul Wahab Hussein are studied in order to explain the revolutionary action and its purpose of the desired utopia. Results: The results of this article show that Abdul Wahab Hussein, after trying to show the unfavorable situation of Bahrain with his influential words, drew his ideal utopia. Considering the majority of the Shiite population in Bahrain, he considered the ideal government of the utopia to be the formation of an Islamic government. It does not mean that he was indifferent to the wishes of other peoples and religions. During the political struggle with the Al-Khalifa government during the February 14 movement in Bahrain, he said that the political structure and nature of the people's future utopia depended on their choice and vote, so he would follow the wishes of the majority of the people. Conclusion: Abdul Wahab Hussein's revolutionary action in the February 14 movement was able to discourage the people from the Al-Khalifa family and lead them to build their ideal city. Abdul Wahab Hussein's move to mobilize the people to move toward military change was a success, but differences over how other Bahraini popular leaders have promoted it have eroded it to this day.