پديد آورندگان :
پوررجبي، ميلاد دانشگاه فردوسي مشهد , ميرزايي، حسين دانشگاه فردوسي مشهد - گروه علوم اجتماعي , يداللهي زاده، محمدجواد دانشگاه فردوسي مشهد
كليدواژه :
صنايع فرهنگي , گفتمان انقلاب اسلامي , سياستگذاري فرهنگي , صنايع فرهنگي , تحليل مضمون
چكيده فارسي :
امروزه صنايع فرهنگي از اهميت روزافزوني برخوردار است و در آيندۀ اقتصاد و فرهنگ جهان نيز نقش كليدي‌اي بازي خواهد كرد. هدف عمده كشورهايي كه آينده اقتصادي خود را برپايۀ صنايع فرهنگي برنامه‌ريزي مي‌كنند، نخست، حفظ و گسترش فرهنگ خودي و سپس، پويايي اقتصادي است. با درنظر گرفتن هندسه اجتماعي و فرهنگي انقلاب اسلامي ايران، حفظ و گسترش فرهنگ خودي در اولويت قرار دارد و براي رسيدن به اين هدف بايد به سياستگذاري در صنايع فرهنگي پرداخت. افزون‌براين، با توجه به اينكه برنامه‌ريزي سال‌هاي اخير اقتصاد ايران در راستاي اقتصاد مقاومتي است، پويايي صنايع فرهنگي مي‌تواند به رشد درون‌زاي اقتصادي كشور كمك كند و درنتيجه، در راستاي اجرايي شدن اقتصاد مقاومتي به‌كار آيد. اين پژوهش از طريق تحليل مضمون 35 مصاحبه عميق با متخصصان و دست‌اندركاران صنايع فرهنگي انجام شده است. با استفاده از روش تحليل مضمون، 4 مضمون كلي به‌عنوان شاخص صنايع فرهنگي شناسايي شده‌اند كه عبارتند از: گسترش گفتمان انقلاب اسلامي، پويايي اقتصاد شهري، مردمي بودن، و مشاركتي بودن. همچنين، هريك از مضمون‌ها در 5 حوزۀ كليدي براي بهره‌برداري از صنايع فرهنگي بومي، شناسايي شده است كه شامل حوزه‌هاي توليد، زيرساخت، بازار، سرمايه‌گذاري، و آموزش‌و‌پرورش حرفه‌اي است و ذيل هريك، راهبردها و پيشنهادهايي ارائه شده است. مهم‌ترين پيشنهادهاي مطرح‌شده شامل مواردي مانند ايجاد برنامه سرمايه‌گذاري در فناوري‌هاي جديد، ايجاد نظام ثبت آثار و خلاقيت‌هاي فرهنگي و هنري شهر، ايجاد دبيرخانه يا شوراي توسعۀ صنايع فرهنگي، و ايجاد صندوق سرمايه‌هاي خطرپذير است.
چكيده لاتين :
Today, the cultural industries are increasingly important and will play a key role in the future of the world economy and culture. The main purpose of countries planning their economic future based on cultural industries is to preserve and develop their own culture first, and then economic dynamics. Taking into account the social and cultural geometry of the Islamic Revolution of Iran, preserving and developing one's own culture is a priority, and policy making in the cultural industries must be pursued. In addition, given that the planning of the Iranian economy in the recent years is in line with the resistive economy, the dynamics of cultural industries can contribute to the endogenous economic growth of the country and, consequently, be used to implement the resistive economy. This research was conducted through the analysis of the content of 35 in-depth interviews with cultural industry experts and practitioners. Using the content analysis method, four general themes have been identified as indexes of the cultural industries, which include: spreading the discourse of the Islamic Revolution, the dynamics of the urban economy, being popular, and participatory. Each of the themes has also been identified in five key areas for the exploitation of indigenous cultural industries, including the areas of production, infrastructure, market, investment, and vocational education, and each has provided strategies and suggestions. The most important proposals include the creation of a new technology investment program, the creation of a city's cultural and artistic creativity register, the creation of a secretariat or council for the development of cultural industries, and the creation of a venture capital fund.
