كليدواژه :
تكرار , سوره ي هود , تكرار عيني , هم معنايي , شمول معنايي
چكيده فارسي :
هاليدي و حسن (1976) از زبانشناسان حوزهي متن، معتقد هستند كه پديدهي «تكرار» به عنوان يك سازوكار واژگاني در كنار (همآيي) و همپاي عناصر دستوري (ارجاع، حذف، استبدال و پيوند) متن را به كليتي يكپارچه تبديل ميكند. وجود واحدها و اسلوب هاي هم سان در سطح سورهي هود چنان بارز است كه لزوم بررسي هاي روشمند مطابق با الگوهاي جديد تحليل متن، جهت تبيين نقش تكرار در انسجام بخشي اين سوره و همچنين ميزان تعامل اين گزاره با مفاهيم كليدي سوره را ضروري مي شمارد. در راستاي اين اهداف، پژوهشگر با تكيه بر روش توصيفي- تحليلي، بعد از بررسي داده ها و با استفاده از جدولهاي آماري بدين نتيجه رسيد كه از ميان اقسام سه گانه ي تكرار (تكرار عيني، هم معنايي و شمول معنايي) تكرار عيني بالاترين نقش را در انسجام بخشي سوره دارد و دوم اينكه، دو حوزهي معنايي مستقلّ (كفر و ايمان) كه در اين سوره تجلّي يافته اند و داراي جهات مختلف و متضاد با يكديگر نيز هستند، محوري واحد يعني «الله» را سامان ميدهند. به عبارتي، هر يك از اين دو حوزه، جزئي از كلّ بزرگتر هستند كه گفته خوان را به درك واحدي از مجموع آيات مي رسانند.
چكيده لاتين :
Holliday and Hassan (1976), two linguists of text filed, believed that the “Repetition” phenomenon, as a lexical factor, besides collocation and grammatical elements (reference, ellipsis, substitution, and conjunction) makes the text totally integrated. The existence of the same units and patterns in Surah al-Hūd is so evident that makes it necessary to investigate the role of repetition in its cohesion based on new patterns of text analysis, as well as to identify the degree of this proposition relation with key concepts of the Surah. To this goal, based on the descriptive-analytical method, the paper examined the data and used statistical tables in order to show that among the triple components of repetition (the same word, synonym and hyponymy), the same word has the most important role in the Surah cohesion. Secondly, it was also showed that the two independent semantic fields (disbelief and belief) of this Surah, which have different and opposite directions, organize a same axis, i.e. “Allah”. In other words, each of these two fields is a part of a wider whole, giving the reader a unified understanding of the total verses.
