راهبرد تعاملي توضيحي در آموزش علوم انساني

اين پژوهش با هدف دستيابي به رويكردي در آموزش علوم انساني، به بررسي شيوه هاي تدريس موثر در علوم انساني در دانشگاه هاي ايران پرداخته است. براي اين منظور چگونگي آموزش استادان بزرگ علوم انساني و اجتماعي در ايران واكاويده شد. براي دستيابي به چگونگي آموزش اين استادان بزرگ از روشي غيرمستقيم در پژوهش بهره گرفته شد: تجارب زيسته استادان كنوني علوم انساني از حضور در كلاس آن استادان بزرگ در قالب خاطرات آنان بازنمايي گرديد. در اين بازنمايي از راهبرد پديدارشناسي تفسيري بهره گرفته شد. مشاركت كنندگان به صورت هدفمند، انتخاب شدند و فرآيند گردآوري داده ها به روش مصاحبه تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت. بر مبناي نتايج تحقيق، اساتيد مذكور در كار تدريس خود، دو گونه راهبرد داشته اند: راهبرد ساختاري (كلاس درس منظم و مشاركتي) و راهبرد فرايندي (آموزش در سه گام آموزنده، كاربردي و انتقادي). اين راهبردها براي رسيدن به آرمان هايي مانند يادگيري دانش نظري، توان تحليل و نقادي، و برخوردارشدن شاگردان از منش آكادميك بوده است. اجراي اين راهبرد تدريس خود نيازمند برخورداري استاد از دو ويژگي است: دانش منسجم و روزآمد و كم نظير، و مهارت اجتماعي بالا در تعامل با شاگردان.

No abstract