مرثيه زيدري نسوي درباري يا شخصي

Zaydari Nasavi’s Elegy, Courtly or Personal

نفثه‌المصدور، يكي از برجسته‌ترين متون نثر فني مصنوع است كه در نيمۀاول قرن هفتم، به قلم تواناي زيدري نسوي به نگارش درمي-آيد. نويسنده اين اثر بي‌همتا، در اثناي شرح وقايع سال‌هاي هجوم تاتار، با رسيدن به واقعۀ مرگ سلطان جلال‌الدين خوارزمشاه، قلمش را در رثاي او به مرثيه سرايي وادار مي‌كند؛ اما برخلاف تعريف مرثيه درباري، مرثيۀ زيدري نسوي هم‌چون مراثي شخصي از بعد عاطفي و احساسي قوي برخوردار است. از اين رو، اين پژوهش، با در نظر داشتن مرثيه‌سرايي به عنوان يكي از بازنمودهاي واكنش‌هاي دروني در زمان سوگواري، در پي دريافت انگيزۀ نويسنده از نگارش اين مرثيه، با شيوه‌اي تحليلي – توصيفي و بهره‌گيري از نظريۀ سوگ اين مرثيه را بررسي مي‌كند. نظريۀ سوگ، نتيجۀ توجه روان‌شناسان به پيامدهاي رواني – رفتاري داغديدگان در مواجهه با ماتم عزيزان است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه اين مرثيه، با نمودهاي نظريۀ سوگ و مراحل آن انطباق زيادي دارد. اين نتيجه، خود بيانگر اين است كه زيدري نسوي، با تاثيرپذيري از علاقۀ خود به سلطان جلال‌الدين خوارزمشاه، تألمات روحي خود را در واكنش به مرگ او در قالب مرثيه‌اي شخصي نشان مي‌دهد.

Nafthah al-Masdour is one of the most prominent texts of artificial prose that has been written in the middle of the 7th century by the writer Zaidari Nasavi. The author of this work unmistakably, during the description of the events of the years of the Tatar invasion, by arriving at the death of Sultan Jalaluddin Khwarazmshah, compels his pen in his immortality, but, contrary to the definition of the courthous elegy, the Zaidari Nasavi ‘s elegy, like a personal elegy, has emotional dimension and strong feeling. Hence, this study, with consideration of linguistics as one of the representations of internal reactions during mourning, seeks to obtain the author's incentive to write this elegy in a descriptive-analytical manner and to use the theory of mourning for investigate this elegy. The theory of grief is the result of psychologists' attention to the psychological and behavioral consequences of the fallen faces in the face of the mourning of loved ones. The findings of this study show that this period is consistent with the manifestations of the theory of bugs and its stages. This result suggests that Zaidari Nasavi, reflecting his interest in Sultan Jalaluddin Khwarazmshah, shows his spiritual tales in response to his death in the form of personal elegy.