بررسي موانع شكل گيري نظام پارلماني در جمهوري اسلامي ايران

A Study on the Obstacles to Forming a Parliamentary System in the Islamic Republic of Iran

نظام هاي سياسي رياستي و پارلماني و نيمه رياستي ريشه در حق حاكميت ملت و اراده عمومي جامعه داشته و از طريق تعادل قوا و مهار قدرت توسط قدرت بدنبال جلوگيري از تمركز قدرت مي باشد. هرچند تمام اين نظام ها مبتني بر اراده ملت از طريق انتخابات مي­باشند اما در روش و ابزار تفاوت هايي با هم دارند. اين تحقيق با روش توصيفي- تحليلي درصدد پاسخ به اين سئوال مي باشد كه آيا امكان تحقق نظام پارلماني در جمهوري اسلامي ايران وجود دارد. يافته هاي تحقيق بر آن است كه تحقق آن با موانع ماهيتي و شكلي مواجه است. تفاوت ماهيتي آن به نظام سياسي ايران كه مبتني بر آموزه هاي ديني است با نظام هاي سياسي غرب كه مبتني بر نگرش اومانيستي است برمي گردد و از طرف ديگر مشكل شكلي آن به مواردي چون فرهنگ سياسي لازم، احزاب سياسي قدرتمند، نظام انتخابات متناسب و موانع ساختاري در قانون اساسي برميگردد فلذا امكان تحقق نظام پارلماني در ايران وجود ندارد.

Presidential, parliamentary, and semi-presidential political systems are rooted in the sovereignty of the nation and the general will of the community and seek to prevent the concentration of power through the balance of power and the containment of power by the power. Although all of these systems are based on the will of the nation through elections, they differ in method and means. This descriptive-analytical study seeks to answer the question whether there is a possibility of a parliamentary system in the Islamic Republic of Iran. The findings of the study suggest that its realization is subject to obstacles of both nature and form. The essential difference is that the political system of Iran is based on religious teachings and the western political systems are based on humanistic attitudes.