بررسي رابطه بين مشاركت مدني و امنيت شهري (مورد مطالعه: كلانشهر تهران)

مقدمه: مشاركت‌ اساس‌ زندگي اجتماعي است و امنيت از ضروري‌ترين نيازهاي جامعه بشري‌ محسوب مي‌شود. رشد فزاينده شهرنشيني در دهه‌هاي اخير شهرها را با مشكلات و چالشهاي تازه‌اي چون افزايش ناهنجاري‌هاي اجتماعي، كمرنگ شدن هويت و حس تعلق اجتماعي، مشكلات اجتماعي و محيطي، كاهش احساس امنيت شهروندان مواجه ساخته است. بدين صورت كه با كاهش مشاركت مدني، افزايش ناامني را نيز به همراه دارد. هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين مشاركت مدني و امنيت شهري در كلانشهر تهران است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقيقي كاربردي و از لحاظ روش تحقيقي توصيفي و از نوع همبستگي است. براي انجام پژوهش، حجم نمونه ازطريق فرمول مورگان تعيين و تعداد 384 پرسشنامه تهيه و به صورت خوشه‌اي چند مرحله‌اي در مناطق 2، 6، 10 و 11 توزيع و بااستفاده از نرم افزارSPSS مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها : با وجود آنكه نتايج اين تحقيق با ضريب همبستگي اسپيرمن (0.364) نشان از رابطه معنادار بين مشاركت مدني و امنيت شهري در كلانشهر تهران دارد، ميانگين مولفه‌هاي مشاركت مشاركت مدني اكثر مؤلفه‌ها پايين تر از حد متوسط مي‌باشند. در واقع، تنها مشاركت هميارانه كه به زعم پاتنام نوعي درگيري اتفاقي بوده با ميانگين 3.22 بيشترين نوع مشاركت در ميان شهروندان مشاركت كننده در پژوهش را به خود اختصاص داده است. نتيجه گيري : بنابراين مي بايست در پي راهكارهاي افزايش مشاركت در ساير سطوح با اقدامات آموزشي، سياست‌هاي تشويقي، تعامل بين پليس و ساير نهادهاي مديريت شهري و استفاده از ظرفيت آنها در برقراري نظم و امنيت شهري بود.