مطالعه رابطه بين اعتماد اجتماعي و مخاطره در شهر تهران با تاكيد بر مخاطرات انتظاميامنيتي

مقدمه: مخاطره، احتمال وقوع يك حادثه نامطلوب را دربردارد. مخاطره به‌مثابه واقعيتي برساخته، هم جديد است و هم پيوندي وثيق با تحولات اجتماعي دارد. در اين تحقيق به دنبال مطالعه رابطه بين اعتماد اجتماعي و مخاطرات امنيتي انتظامي و مخاطرات اجتماعي فرهنگي هستيم. روش: روش اين مقاله كمي، تكنيك آن پيمايش و ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه است. جامعه آماري اين تحقيق كليه افراد بين 28 تا 42 ساله شهر تهران هستند كه تعداد آن‌ها با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر برآورد شد. شيوه نمونه‌گيري در تحقيق حاضر، نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي است. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهند كه ميانگين مخاطرات امنيتي انتظامي و مخاطرات اجتماعي فرهنگي بيش‌ازحد متوسط است. نتايج آزمون فرضيه‌ها نيز نشان داد كه متغير اعتماد نهادي با متغيرهاي مخاطره امنيتي انتظامي و مخاطره اجتماعي فرهنگي، متغير اعتماد به ديگران با مخاطرات امنيتي انتظامي و متغير اعتماد به آينده با مخاطره امنيتي انتظامي، مخاطره فرهنگي اجتماعي رابطه معنادار، منفي و غيرمستقيمي دارد. نتيجه‌گيري: برخلاف نظريه‌هاي جامعه مخاطره، افزايش اعتماد اجتماعي در شهر تهران مي‌تواند كاهش مخاطرات را در پي داشته باشد.