مواد مورد مصرف در آستري و پوشش‌هاي چوب و انواع روش‌هاي ميكروسكوپي جهت ارزيابي آن‌ها

پوشش‌‌هاي سطحي از سازه‌‌هاي چوبي در برابر هوازدگي و ساير عوامل پوسيدگي نظير جذب رطوبت و تخريب ميكروبي محافظت مي‌‌كنند. ميزان كارايي و بهره‌‌وري پوشش‌‌ها به عوامل زيادي از جمله اتصال مناسب‌‌ پوشش‌‌هاي اعمال‌‌شده به چوب بستگي دارد. چسبندگي پوشش به چوب مستلزم ايجاد پيوندهاي شيميايي و فيزيكي بين پوشش و بافت‌‌هاي چوبي مي‌‌باشد. امروزه اهميت روز افزون رعايت الزامات بهداشتي، ايمني و زيست‌محيطي در توليد صنعتي، توليدكنندگان را موظف به تهيه پوشش‌‌هاي سبز مانند پوشش‌‌هاي پايه آب، پوشش‌‌هاي پودري، پوشش‌‌هاي با غلظت‌‌ بالاي ماده خشك و پوشش‌‌هاي مقاوم در برابر تابش نموده كه دليل آن كاهش انتشار تركيبات آلي فرار (VOC) مي‌‌باشد. در پوشش‌‌هاي نوين براي بهبود خواص پوشش نهايي چوب از فناوري نانو (نانوذرات دي اكسيد سيليكا، دي اكسيد تيتانيم و ساير تركيبات مانند اكسيد روي و يون نقره) براي توليد پوشش‌‌هاي سطحي چوب استفاده مي‌‌شود. استفاده از پوشش‌‌هاي نوين، نيازمند آشنايي با مواد و روش‌‌هاي كاربردي خاص نظير سل‌‌ژل، پلاسما و پوشش‌‌هاي پودري با پرتو زير قرمز مي‌‌باشد. پوشش‌‌هاي نوين چوب داراي ويژگي‌‌هايي مي‌‌باشند كه با مواد و روش‌‌هاي پوشش‌‌دهي رايج و قديمي نمي‌‌توان به كيفيت‌‌ خوب و ايده‌‌آل دست يافت، بنابراين شناخت مواد و روش‌‌هاي پوشش‌‌دهي در دنياي امروزي بسيار حائز اهميت مي‌‌باشد. همچنين اين بررسي بر پيشرفت‌‌هاي انجام‌‌شده به منظور درك جوانب فيزيكي سطح تماس با استفاده از بررسي سطح مشترك چوب و پوشش با استفاده از روش‌هاي تصويربرداري با وضوح بالا، از جمله ميكروسكوپ هم‌‌كانوني (CLSM)، تصويربرداري ميكروسكوپ الكترون روبشي و هماهنگي و ارتباط بررسي‌‌هاي ميكروسكوپي نوري با استفاده از ميكروسكوپ هم‌‌كانوني و ميكروسكوپ الكتروني روبشي خواهد بود.