نيابت در حج از ديدگاه مذاهب فقهي اهل سنت

نيابت گرفتن در كارهاي روزمره، امري عادي، عقلايي و حتي در مواقعي ضروري است؛ به ويژه در جوامع امروزي كه به سبب پيشرفت هاي مادي و تغيير سبك زندگي، وابستگي مردمان به يكديگر بسيار بيش از پيش شده است. اما آيا درباره امور شرعي نيز مكلف مي‌تواند براي خود نايب بگيرد و وظيفه اي را كه بر عهده خود دارد، به شخص ديگري واگذار نمايد؟ اين مسئله به طور جدي در فقه اسلامي بحث و بررسي شده است و فقيهان شيعه و سني، به بيان احكام مذهبي خويش، با توجه به ادله مورد پذيرش خود پرداخته اند. در نوشتار پيشِ رو، به يكي از موارد نايب گرفتن در فقه اسلامي، از ديدگاه اهل‌سنت پرداخته شده كه «نيابت در حج» است. فقيهان سني در برخورد با اين مسئله، دو ديدگاه ارائه كرده و هريك استدلال هايي آورده اند؛ يك ديدگاه موافق نيابت در حج است و ديدگاه ديگر مخالف. با بررسي ادله هر دو گروه، اين نتيجه حاصل شد كه نيابت گرفتن در حج، مطابق آموزه هاي اسلامي است و شريعت نبوي بر صحت آن تأكيده كرده است.