اثربخشي آموزش مثبت‌نگري بر بهزيستي ذهني، فراهيجان مثبت و توانايي خودمديريتي زنان سالمند

سالمندان به دلايل مختلف از جمله كاهش عملكردهاي جسمي از نظر روان‌شناختي افت مي‌كنند، بنابراين لزوم مداخله با هدف بهبود بهزيستي ذهني، فراهيجان مثبت و توانايي خودمديريتي در آنان ضروري است. در نتيجه، اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي آموزش مثبت‌ نگري بر بهزيستي ذهني، فراهيجان مثبت و توانايي خود مديريتي زنان سالمند انجام شد. پژوهش حاضر نيمه‌ تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه‌هاي آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري پژوهش همه زنان سالمند سراي سالمندي استان تهران در سال 1398 بودند كه از ميان آنان 60 نفر با روش نمونه‌ گيري در دسترس و با توجه به معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايدهي شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 75 دقيقه‌اي آموزش مثبت‌ نگري دريافت كرد و گروه كنترل آموزشي نديد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بهزيستي ذهني كييز و ماگيارمو، خرده‌مقياس فراهيجان مثبت ميتمانسگروبر و همكاران و مقياس توانايي خودمديريتي شيورمانز و همكاران بودند. داده‌ها پس از ورود به نرم‌افزار SPSS نسخه 22 با روش تحليل كوواريانس تك‌متغيري تحليل شدند. يافته‌ ها نشان داد كه بين گروه‌هاي آزمايش و كنترل از نظر بهزيستي ذهني، فراهيجان مثبت و توانايي خودمديريتي تفاوت معني‌داري وجود داشت. به عبارت ديگر، آموزش مثبت‌ نگري باعث افزايش بهزيستي ذهني، فراهيجان مثبت و توانايي خود مديريتي در زنان سالمند شد (0.001 P). بر اين اساس توصيه مي‌گردد كه مشاوران و روان‌ شناسان سراي سالمندي براي بهبود بهزيستي ذهني، فراهيجان مثبت و توانايي خودمديريتي در سالمندان از روش آموزش مثبت‌نگري در كنار ساير روش‌ها استفاده نمايند.