اثربخشي حمايت خودمختاري و اميدواري تقويت شده بر يادگيري حركتي زنان سالمند

بهبود عملكرد حركتي سالمندان و شناخت مسائل مربوط به سالمندي براي كمك به بازآموزي مهارت‏ هاي آموخته شده از چالش‏ هاي پيشروي هر جامعه ‏اي به شمار مي ‏آيد. بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير حمايت خودمختاري و اميدواري تقويت شده بر يادگيري حركتي زنان سالمند بود. روش اين پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش ‏آزمونپس ‏آزمون همراه با آزمون يادداري بود. از ميان كليه سالمندان زن شهر انديمشك، 40 زن سالمند (60 الي 80 سال) به صورت در دسترس و بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب شدند. شركت ‏كنندگان به طور تصادفي در چهار گروه حمايت خودمختاري، اميدواري تقويت شده، حمايت خودمختاري+ اميدواري تقويت شده و كنترل جاي گرفتند. تكليف استفاده شده در اين پژوهش شامل پرتاب كيسه ‏هاي 100 گرمي با دست غير برتر به سمت هدف تعيين شده بر روي زمين بود. پس از انجام پنج كوشش به عنوان پيش ‏آزمون، شركت‏ كنندگان در مرحله اكتساب كه شامل 6 بلوك 10 كوششي بود، شركت كردند. پس از 24 ساعت از آخرين بلوك تمريني، شركت‏كنندگان در آزمون يادداري (10 كوشش) شركت كردند. داده‏ ها به وسيله آزمون‏ هاي تحليل واريانس يك‏راهه و مركب در سطح معناداري 0.05≥P و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد. نتايج حاكي از آن بود كه همه گروه‏ ها در مرحله اكتساب و در طول بلوك‏ هاي تمريني پيشرفت معناداري در عملكرد خود داشتند (0.05≥P) اما اثر گروه معنادار نبود (0.05≤P). گروه حمايت خودمختاري+ اميدواري تقويت شده نيز توانست در مرحله يادداري بهترين عملكرد را به نمايش بگذارد (0.05≥P). به كاردرمانان، مربيان و كليه افرادي كه با سالمندان در ارتباط هستند پيشنهاد مي ‏شود براي بهبود يادگيري و عملكرد حركتي سالمندان از اين عوامل انگيزشي تأثيرگذار استفاده كنند.