تحليل عنصر روشني و تاريكي در اشعار آدونيس با رويكرد عرفاني

بررسي اشعار آدونيس نشان مي‌دهد كه امور متضاد در تفكّر و انديشه‌هاي او از جايگاه ويژه و والايي برخوردار است؛ به حدّي كه در انتقال مفاهيم نو و مورد نظر شاعر نقشي اساسي دارد. يكي از مهم‌ترين اين عناصر كه با بسامد بالا در اشعار آدونيس ديده مي‌شود، عنصر روشني و تاريكي است. اين پژوهش با روش تحليلي ـ توصيفي به بررسي دو عنصر متضاد و پركاربرد روشني و تاريكي در اشعار آدونيس با تكيه بر تحليل‌هاي عرفاني، پرداخته است تا نگاه ويژۀ آدونيس را به طبيعت و اشياء بكاود و جنبه‌هايي از تفكّرات متعالي در اشعار او را آشكار كند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه علاوه بر مفاهيمي چون خير و شرّ، جهان ظاهر و جهان باطن، هدايت و ضلالت و... كه اين دو عنصر در اين مفاهيم بازتاب مي‌يابند، مهم‌ترين كاربرد آدونيس از روشني و تاريكي، رها شدن از سرشت ذاتي اين دو و لزوم همراهي تاريكي با روشنايي براي رسيدن به نقطه‌اي است كه در آن همۀ عناصر متضاد و كثرات به وحدت بدل مي‌شوند. آدونيس براي رسيدن به اين هدف، پرده‌هاي ظاهري و مادّي اشياء را كنار مي‌زند و با تكيه بر مفهومي ويژه به نام «جنون» عرياني حقيقت و شناخت انسان از كنه هستي را موجب مي‌شود.