تحليل اثرات گردشگري روستايي در بهبود رفاه اجتماعي روستاييان (مطالعه موردي: روستاي برفجين شهرستان همدان)

هدف تحقيق حاضر بررسي اثرات مختلف گردشگري روستايي در بهبود رفاه اجتماعي روستاييان در روستاي برفجين شهرستان همدان بود. پژوهش از نوع كاربردي و توصيفي همبستگي بود و در آن، از رويكرد كمي و روش پيمايشي استفاده شد. جمعيت آماري تحقيق 436 تن و جمعيت نمونه 205 تن از روستاييان بودند كه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و بر اساس روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه بود كه سؤالات آن در سه بخش تنظيم شد. تحليل داده ها با بهره گيري از روش تحليل مسير و مدل معادلات ساختاري به كمك نرم افزار WarpPLS صورت گرفت. نتايج نشان داد كه متغيرهاي سطح تحصيلات، اثرات اقتصادي گردشگري، اثرات زيرساختي گردشگري، اثرات كشاورزي، و سرمايه اجتماعي به طور مستقيم بر رفاه اجتماعي تأثيرگذارند؛ همچنين، بيشترين تأثير مربوط به اثرات زيرساختي گردشگري بر اشتغال روستاييان با ضريب مسير 0.502 و اثرات سرمايه اجتماعي حاصل از گردشگري بر رفاه اجتماعي با ضريب مسير 0.372 بود.