منطق فهم دوگانه‌انگاري‌ها در سنت سياسي كلاسيك ايران

Logic of Understanding Dualism in Iranian Classical Political Tradition

مقاله حاضر به منطق فهم اندركنش سنت سياسي كلاسك ايران با دوانگاريها پرداخته است. پرسش اين‌كه چه الگويي از مواجهه ابعاد رسمي و غير رسمي قدرت در رويارويي با مفاهيم زوجي، در دوره ي زماني فوق را مي توان صورتبندي نمود؟فرضيه آنكه منطق مواجهه با مفاهيم زوجي از الگوي عام،كلي و از پيش تعيين شده پيروي ننموده و تابعي از بسامد نسبت مفاهيم «خود و ديگري» مي باشد. براي آزمون فرضيه، داده هاي تاريخي دوران كلاسيك شامل دوره‌ي ايران باستان، قرون نخستين و ميانه اسلامي بر اساس رويكرد اسمل سر انتخاب گرديده ومبتني بر روش جامعه‌شناسي تاريخي- تفسيري ( راهبرد كاربست مفاهيم براي تفّهم علم الاجتماع تاريخي) با بكارگيري نسبت مفاهيم «خود و ديگري» در انديشه مارتين بوبر به بحث گزارده شده است. يافته هاي پژوهش با ابتناي بر روابط «من - تو» و «من – آن» در مناسبات«خود و ديگري » منتج به الگوهاي چند گانه گرديده و قابل مصورسازي است.

This paper examines the logic of understanding Iran’s classical politics tradition interaction with dualism. The question is which pattern of confronting official or unofficial aspects of power with binary concepts can be formulated in the foregoing time period? The hypothesis is that logic of confrontation with binary concepts has not followed any generic, general or predetermined pattern and is a function of the concepts “self and the other” ratio frequency. To test the hypothesis, historical data of the classical period was chosen from ancient Iran, early and middle centauries of Islam based on Smelser approach and was discussed based on sociological historical survey method, the strategy of integration of concepts to understand history of sociology, with using the concepts “self and the other” ratio frequency in Martin Buber’s view. The research findings with the assumption of the “Ich-Du” and “Ich-Es” relations in “Self and the other” relationship has led to multiple patterns and are visualizable.