عنوان مقاله :
ويتگنشتاين، معجزه وجود، حيرت و مواجهه با زبان
عنوان به زبان ديگر :
Wittgenstein, Miracle of Being, Wonder and Encounter with Language
پديد آورندگان :
عبداللهي، محمد علي دانشگاه تهران پرديس فارابي - دانشكده الهيات , جابري، طالب دانشگاه تهران پرديس فارابي
كليدواژه :
ويتگنشتاين , جهان , زبان , معجزه , حيرت
چكيده فارسي :
شايد نخستين چيزي كه هر پژوهشگر فلسفه دربارۀ ويتگنشتاين ميآموزد اين واقعيت باشد كه او در طول دوران تفكر خود دو رهيافت مختلف راجع به زبان ارائه كرده است، كه بر همين اساس در اينكه او را فيلسوف زبان (به معناي فيلسوفي كه دغدغۀ اصلي او تحليل و ايضاح زبان است) بخوانند ترديد روا نميدارند. اما مسألهاي اساسي كه در اين ميان مغفول مانده آن ضرورت بنيادي است كه ويتگنشتاين را ناچار ميكند به پرسشِ زبان بپردازد. مقصود اصلي ما شرح «چرايي پرسش ويتگنشتاين از زبان» بر مبناي يك تجربۀ هستيشناختي است. در اين مقاله روشن خواهد شد كه بنياد پرسشِ ويتگنشتاين از زبان و همچنين سرچشمۀ راه فكري خاص او تجربۀ بنيادي حيرت از وجود و ديدن موجودات به مثابۀ معجزه است. ويتگنشتاين در اين تجربه با مرزهاي زبان مواجه شده و تجربهاي از زبانمندي انسان كسب ميكند به گونهاي كه ميتواند بگويد: وجود زبان، زبان وجود است. منابع اصلي ما براي شرح اين تجربه «يادداشتها»، «تراكتاتوس» و «خطابهاي دربارۀ اخلاق» خواهد بود.
چكيده لاتين :
Probably the first thing that every scholar in Philosophy learns about Wittgenstein is the fact that he developed two approaches regarding language in during his life and philosophical thinking, and accordingly nobody hesitates to call him a philosopher of language (in the sense of being as a philosopher whose main concern is the analysis and exposition of language). But the fundamental necessity that made Wittgenstein to do inquiry about language has not been considered yet. The aim in present paper is to deal with this neglected issue in Wittgenstein` s though and the writes attempt to clarify that the ground of Wittgenstein’s questioning about language and also the origin of his special way of thinking is the fundamental experience of wonder on being and seeing the beings as miracles. Wittgenstein encounters the borders of language and experiences the linguistic character of human being (or his being-in-the-language) so that he can say: The existence of language is the language of existence. Our main sources for explanation of this experience will be “Notebooks”, “Tractatus” and “A Lecture on Ethics”.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي هستي شناختي