نظام ملي نوآوري و نقش آن در بهبود سياست‌هاي علم، فناوري و نوآوري

نزديك به سه دهه از شكل‌گيري مفهوم نظام‌هاي ملي نوآوري مي‌گذرد و اكنون اين نظام‌ها به طور گسترده مورد توجه سياست‌گذاران و محققان حوزه علم، فناوري و نوآوري در سراسر جهان قرار گرفته است. در جريان رشد سريع و انتشار وسيع آن، اختلاف‌نظرهايي در مورد ريشه‌ها و مسائل اساسي آن ايجاد شده است: مفهوم نظام ملي نوآوري چيست و چگونه توسعه پيدا كرده است؟ هسته اصلي نظري آن چيست؟ چرا استفاده از آن براي سياست‌گذاري نوآوري مفيد است؟ رويكردهاي مختلف به اين مفهوم براي سياست‌گذاري كدام است؟ چگونه نظام ملي نوآوري با سياست‌هاي علم، فناوري و نوآوري ارتباط پيدا مي‌كند؟ چگونه مي‌توان اين مفهوم را براي كشورهاي در حال توسعه به كار گرفت؟ چالش‌ها و محدوديت‌هاي اصلي در كاربرد نظام ملي نوآوري چيست؟ مقاله حاضر تلاش مي‌كند ضمن بررسي ريشه‌هاي اين مفاهيم، تجزيه و تحليل عميقي از سؤالات فوق ارائه دهد. در انتها نيز كاربرد مفاهيم توضيح داده شده براي ايران مورد بررسي قرار مي‌گيرد.