مباني و نظريه‌هاي سياست‌گذاري براي مديريت گذارهاي فناورانه

گذارهاي فناورانه تحولاتي هستند كه علاوه بر تغييرات فني؛ ابعاد اجتماعي، فرهنگي، زيرساختي و نهادي را نيز دربر‌مي‌گيرند زيرا فناوري‌هاي بالغ با تمام ابعاد فوق در‌آميخته و نظام‌هاي ‌اجتماعيفني  را در وضعيت قفل‌شدگي قرار مي‌دهند. گذار به معني خارج شدن از وضعيت قفل‌شدگي است و بنابراين سياست‌گذاري براي حكمراني و مديريت چنين گذارهايي مستلزم توجه به همه اين ابعاد براي غلبه بر خصوصيت وابستگي به مسير نظام‌ها به سمتي است كه اهداف مطلوب اجتماع را برآورده سازد. بديهي است هر چه گذارها از خصوصيت نوآيندي فاصله بگيرند (مثل اغلب گذارهايي كه به سمت اهدافي پايدار برنامه‌ريزي مي‌شوند) سياست‌گذاري براي غلبه بر قفل‌شدگي نظام‌هاي اجتماعي­فني هم مشكل‌تر خواهد بود. براي توضيح نحوه وقوع گذارها و همچنين سياست‌گذاري براي حكمراني آنها، رويكردهاي مختلفي مانند رويكرد چندسطحي، مديريت راهبردي كُنام‌هاي فناورانه و مديريت گذار معرفي شده‌اند كه در اين مقاله در خصوص آنها بحث مي‌شود. در نهايت نيز يك نمونه تجربه سياستي از بكارگيري رويكرد مديريت راهبردي كُنام‌هاي فناورانه در كشور معرفي شده است.