اوباشگري سازماني و عوامل سازماني موجد آن

يكي از انواع حاد سوءرفتارهاي سازماني و بين فردي در محيط كار، اوباشگري سازماني است و به مفهوم سوءاستفاده جمعي كاركنان از يك همكار يا به‌نوعي آزار و اذيت رواني فرد توسط عده‌اي ديگر است كه با ايجاد فشارهاي رواني بر فرد موردنظر باعث ازبين‌بردن شخصيت او و ايجاد خلل در انجام منظم، مستمر و دائمي وظايف سازماني مي شود. باتوجه‌به اهميت مسئله اوباشگري و پيامدهاي منفي آن شناخت و پيشگيري رفتارهاي اوباشگري سازماني نقش بسزايي در سلامت رواني و جسماني كاركنان و افزايش بهره‌وري و كارايي سازمان خواهد داشت، ازاين‌رو، هدف مطالعه حاضر، شناسايي عوامل سازماني موجد اوباشگري سازماني در سازمان است. پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر نحوه گردآوري داده ها توصيفي از نوع پيمايشي است كه با بهره گيري از تكنيك دلفي اجرا شده است. جامعه آماري كليه خبرگان آشنا به موضوع پژوهش و درگير در مسائل كاركنان با سابقه تخصصي و تجربي بوده‌اند كه به روش هدف‌مند انتخاب شدند. درنهايت، 29 نفر در سه دور دلفي شركت كردند و به پرسشنامه دلفي پاسخ دادند. ابتدا با مطالعه متون مرتبط با موضوع پژوهش 29 عامل سازماني موجد اوباشگري شناسايي شد. سپس، اين 29 عامل دراختيار خبرگان قرار گرفت و با نظر اصلاحي آنها و طي سه دور دلفي، 31 عامل شناسايي شد. براي اندازه‌گيري ميزان توافق نظر خبرگان ضريب هماهنگي كندال محاسبه و دلفي در سه دور اجرا شد. درنتيجه، 31 عامل سازماني موجد اوباشگري در پنج دسته: عوامل ساختاري، عوامل رفتاري – ادراكي، عوامل شغلي، عوامل مديريتي و عوامل فرهنگي قرار گرفت.