مقايسه ميزان موفقيت دوره هاي آموزشي معماري پس از انقلاب فرهنگي

پس از انقلاب اسلامي، آموزش دانشگاهي معماري در ايران در دو مقطع كارشناسي‌ ارشد پيوسته و كارداني جهت تربيت معمار و نقشه‌كش، با برنامه يكسان ابلاغ شده توسط شوراي‌ عالي ‌انقلاب فرهنگي ادامه يافت. تا حدود دو دهه پيش (سال 1378) در 8 دانشگاه دولتي و 5 واحد دانشگاه آزاد اسلامي، دوره به صورت كارشناسي ‌ارشد پيوسته برگزار مي‌ شد و ديگر دانشگاه ‌ها دوره كارداني داشتند. اما از اين سال در دانشگاه‌ هاي دولتي و از سال بعد آن در دانشگاه‌ هاي آزاد نيز، دوره كارشناسي‌ ارشد پيوسته حذف، و دوره كارشناسي و كارشناسي‌ ارشد ناپيوسته پايه‌ريزي شد. پژوهش حاضر به بررسي و مقايسه اين دو شيوه آموزشي پرداخته و در نظر دارد شيوه مناسب ‌تر را معرفي نمايد. اين پژوهش كاربردي، از نظر ماهيت در شمار تحقيقات توصيفي تحليلي و در طيف مطالعات ارزشيابي قرار مي ‌گيرد. به لحاظ نحوه جمع‌ آوري داده، روش آميخته تشريحي استفاده شده است. كه پس از تعريف محتواي آموزش و بنيان ‌هاي آموزش معماري، تفسيرها و نظرات اساتيد، خبرگان، كارفرمايان (مهندسين مشاور) و دانش ‌آموختگان دو دوره مورد بحث، به وسيله مصاحبه باز و پرسشنامه، اخذ گرديد. تحليل كمي (پرسشنامه‌ها) توسط نرم‌افزار Spss كنترل گرديد و مصاحبه ‌ها به كمك نرم‌ افزار MAXQDA 12 كد گذاري و به صورت كيفي تحليل گرديد. از جمع‌ بندي نظرات اساتيد دانشگاه، كارفرمايان، دانش ‌آموختگان و خبرگان مشاهده مي‌ گردد، ميان دانش‌ آموختگان دوره كارشناسي ‌ارشد پيوسته با دانش ‌آموختگان دوره كارشناسي و كارشناسي ‌ارشد ناپيوسته در تمام زمينه ‌هاي بنيان ‌ها و مولفه‌ هاي آموزش معماري تفاوت معني ‌داري وجود دارد و فارغ ‌التحصيلان دوره كارشناسي ‌ارشد پيوسته نسبت به فارغ ‌التحصيلان دوره ناپيوسته برتري محسوسي دارند. با توجه به تفاوت ماهوي رشته معماري با ساير رشته ‌ها و لزوم تربيت چند بعدي دانشجو در اين رشته، دوره كارشناسي و كارشناسي ‌ارشد نا پيوسته شيوه مناسب و موفقي به شمار نمي آيد و لزوم تجديد نظر در شيوه فعلي ضروري به نظر مي رسد.