ارزيابي مقايسه اي نشانگرهاي CBDP و SCoTدر بررسي تنوع ژنتيكي موجود در توده هاي مختلف Aegilops

هدف: اهداف اصلي اين مطالعه ارزيابي تنوع ژنتيكي موجود در 103 توده Aegilops و مقايسه كارايي دو نشانگر مولكولي SCoT (Start codon targeted) و CBDP (CAAT box-derived polymorphism) بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تنوع ژنتيكي 103 توده وحشي متعلق به هفت گونه Aegilops شامل هفت نمونه از Ae. caudata، 14 نمونه از Ae. crassa، 19 نمونه از Ae. cylindrica، 11 نمونه از Ae. neglecta، 20 نمونه از گونه Ae. tauschii، 15 نمونه از Ae. triuncialis و 17 نمونه از Ae. umbellulata استفاده شد با استفاده از 30 آغازگر SCoT و CBDP مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج: در مجموع 15 آغازگر SCoT و 15 آغازگر CBDP به ترتيب 164 و 141 قطعه چند شكل تكثير كردند. متوسط كليه شاخص هاي تعيين كننده كارايي نشانگرهاي مولكولي براي آغازگرهاي SCoT بيشتر از CBDP بود. هر دو سيستم نشانگري از مقدار PIC يكساني برخوردار بودند. نتايج تجزيه واريانس مولكولي (AMOVA) نشان داد بيشترين سهم واريانس ژنتيكي مربوط به درون گونه ها مي باشد. مقايسه پارامترهاي ژنتيكي درون جمعيتي نشان داد كه در بين گونه هاي مورد ارزيابي، Ae. cylindrica نسبت به ساير گونه ها از تنوع بيشتري برخوردار بود. تجزيه خوشه اي بر اساس هر يك از سيستم هاي نشانگري كليه توده هاي مورد بررسي را به دو گروه اصلي تفكيك نمود. الگوي گروه بندي به وجود آمده بر اساس آغازگرهاي CBDP روند فيلوژنتيكي مشخصي را بين برخي از گونه هاي Aegilops نشان داد، به طوريكه نتايج تجزيه به مختصات اصلي (Principal Coordinates Analysis) گروه بندي به دست آمده را تأييد نمود. نتيجه گيري: هر دو سيستم نشانگري به خوبي قادر به شناسايي چندشكلي موجود در نمونه هاي مورد بررسي بودند، با اين حال داده هاي CBDP الگوي گروه بندي دقيق تري را بر اساس روابط فيلوژنتيكي نشان داد. از اينرو استفاده از اين نشانگرها به صورت مجزا و يا در تركيب با ساير نشانگرها در بررسي روابط فيلوژنتيكي توصيه مي شود.