تغييرات شيوه زندگي و الگوي كالبدي خانه و تاثيرات متقابل آنها از دوران زنديه تا امروز(مطالعه موردي: شهرستان مراغه)

خانه محيطي براي شكل گيري فعاليت هاي فردي و اجتماعي به منظور تأمين بخشي از نيازهاي مادي و غيرمادي افراد مي باشد. در عصر حاضر الگوي فرهنگي و رفتاري در طراحي فضاهاي مسكوني به عنوان مؤثرترين مؤلفه شكل گيري فعاليت هاي عمومي مردم، ناديده گرفته مي شود. با بيان اين مشكل هدف اصلي اين پژوهش توجه به تأثير فرهنگي و به تبع آن شيوه زندگي به عنوان يكي از مهمترين ابزارهاي درك رفتار ساكنين بر الگوي كالبدي مسكنمي باشد. با تغييرات فرهنگي، نيازها و شيوه زندگي، الگوي رفتاري ساكنين نيز در خانه ها دچار تحول گشته و سازماندهي فضايي متفاوتي را به وجود آورده است. اين پژوهش تغييرات سازماندهي فضايي و شيوه زندگي در مسكن مراغه و تأثيرات متقابل آ نها را از زنديه تا امروز مورد بررسي قرار مي دهد. روش تحقيق در اين تحقيق به صورت تركيبي بوده كه در بخش مرور ادبيات با روش توصيفيتحليلي و در بخش مطالعات ميداني با روش كيفي، با بررسي و برداشت 32 خانه و مصاحبه با پنجاه نفر از ساكنين به صورت تصادفي و پرسشنامه نيمه ساختاريافته و در حوزه مردم شناسانه با تجزيه و تحليل مصاحبه ها، ارتباط شيوه زندگي با ساختار كالبدي تبيين شده و از آنجا كه شهر مراغه براي اين كار انتخاب شده است نوع مطالعه موردي در نظر بوده است و نتايج نشان مي دهد كه در هر منطقه، شيوه زندگي ساكنين آن منطقه شامل الگوهاي رفتاري، فعاليت هاي روزانه و سالانه، الگوي مسكن منطقه و تغييرات آن در طول زمان، رعايت حريم بخش هاي مختلف خانه، توجه به مفاصل ارتباطي فضاها و ارتباط با طبيعت مؤلفه هاي تأثيرگذار در طراحي خانه ها هستند.