ترجيحات زيبايي شناختي پروخالي در جداره هاي با الگوي معماري سنتي (مطالعه موردي: خانه هاي تاريخي تبريز)

كثرت گرايي دوران معاصر در شكل گيري سبك ها و آثار مختلف هنري، به تعاريف متنوع و گاه متناقض از زيبايي شناسي منجر گرديده و درنتيجه شاخص هاي زيبايي شناسي دچار به هم ريختگي شده است. سنجه زيبايي شناختي، امكان سنجش، تفكيك و ارزيابي را فراهم مي آورد و تعريف و شناسايي آن ها اهميت دارد. هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير و رابطه بين ميزان عددي پروخالي و ترجيحات بصري در جداره خارجي معماري (نَما) مي باشد .در اين راستا، پس از بررسي ادبيات موضوع، با استفاده از روش هاي بررسي ترجيحات در رويكرد زيبايي شناسي تجربي، 320 نفر مورد آزمون قرار گرفتند. اين افراد به 32 نمايه بصري كه از 8 جداره اصلي از خانه هاي تاريخي تبريز با تغيير و دستكاري هدفمند توليد گرديد، از طريق آزمون هاي تجربي، نمرات ترجيحاتي دادند. براساس نمرات داده شده به هر جداره، پروخالي بر مبناي ترجيحات مخاطب در جداره هاي خارجي بررسي و تحليل گرديد. با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان اين گونه نتيجه گيري نمود كه « پروخالي» به عنوان يك مؤلفه بصري در ترجيحات زيبايي شناختي از جداره خارجي تأثيرگذار است و در يك بازه مطلوبيت، باعث افزايش ترجيحات و پسنديدگي مي گردد. اين مؤلفه بصري مي تواند به عنوان يك معيار در سنجش و ارزيابي هاي زيبايي شناسانه از جداره هاي معماري و همچنين راهكار معمارانه در طراحي جداره هاي خارجي كاربرد داشته باشد.