تأثير تنوع محرك بصري در خلاقيت طراحي دانشجويان طرح يك معماري

در حوزه خلاقيت، مطالعات متعددي در خصوص انواع محرك بين حوزه (تشابه ساختاري با مساله طراحي) و درون حوزه (مشابه با مساله طراحي) در مرحله ايده پردازي طراحي انجام شده است، با اين وجود بررسي تأثير تنوع يا عدم تنوع اين نوع محركها در خلاقيت دانشجويان چندان مورد توجه نبوده است. در كنار اين موضوع، از آنجايي كه هر نوع محرك بصري تأثير متفاوتي در انديشه واگرا و همگرا دارد در خصوص تفاوت اين تأثير در فرآيند طراحي دانشجويان، مطالعات محدودي انجام شده است. در اين تحقيق، تأثير تنوع محرك بصري در خلاقيت دانشجويان معماري و بر انديشه هاي همگرا و واگرا مورد بررسي قرار مي گيرد. در آزمونهاي مورد نظر، محرك بين حوزه و درون حوزه به تنهايي و همين طور با هم (هم زمان يا با توالي زماني) ارائه مي شوند. آزمونها با دانشجويان درس طرح يك معماري در دانشگاه شهيد باهنركرمان صورت مي گيرد. آنها اولين تجربه يك پروژه كامل طراحي را مي گذرانند. سنجش خلاقيت از طريق ارزيابي محصول طراحي و نمرهاي است كه داوران به دو عامل ابتكار و تحقق پذيري  مي دهند. داده هاي حاصل توسط تحليل واريانس بررسي ميشود. نتايج حاكي از عدم تأثير تنوع محرك در خلاقيت دانشجويان و تأثير محرك درون حوزه به تنهايي، در ارتقاء ابتكار و تفكر واگرا است. هيچ كدام از انواع محرك درانديشه همگرا و عامل تحقق پذيري تأثير معناداري ندارند.