تحقيق دربارۀ مبادي فضاهاي شهري رفتارگرا و دموكراتيك؛ يكپارچه سازي نظريات

امروزه بهتر است تا فرايندِ طراحي بر اساس رفتار استفاده كنندگانِ از فضاهاي شهري، سمت و سويي دموكراتيك و انساني به خود بگيرد تا رفتارهاي گوناگونِ انسان ها، بتوانند به نحوِ غيرجبري و غيرمغرضانه لحاظ شوند. اين در حالي است كه بي توجهي به ارزش هاي دموكراتيك و رفتاري در فرايند هاي طراحي شهري كشورمان، همچون معضلي غير قابل تحمل، ثمره اي جز تقليل و اضمحلال كيفيت هاي محيطي و اجتماعيِ فضاهاي شهري ندارد. در چنين موردي، ديگر دست اندركاران شهري نيز قافيه را مي بازند و تبعاً شهرهايمان خاصيت هاي فضايي، مكاني و انسانيِ خود را از دست داده و شهروندان مجبور به انجام مكرر طيفي از رفتارهاي تكراري و جبري و پوپوليستي مي شوند. بدين سبب، اين مقاله بر آن است تا با پيروي از نظريات مربوطه، به يك چهارچوب منطقي و پاسخده دست يابد كه بلكه شامل شاخصه ها و معيارهاي غايبِ نظامِ شهرسازيِ حال حاضر كشورمان باشد و بتواند به منظور طراحيِ دموكراتيك فضاهاي شهري رفتارگرا به كار آيد. در همين راستا، در ابتدا با كنكاش نظرياتِ انديشمندان، شاخصه هاي فضاهاي شهري رفتارگرا تبيين شده و سپس معيارهاي كليِ لازم براي نيل به طراحي شهري دموكراتيك، به تفكيك دو بُعدِ محيطي (كيفيت هاي پاسخده) و اجتماعي (حق به شهر و مشاركت عمومي) ارائه گشته است. همچنين نهايتاً با ادغام اين دو موضوع، مسيرِ «طراحيِ دموكراتيك فضاهاي شهري رفتارگرا» ايضاح شده است. در واقع همِّ نهايي، تسهيلِ روندِ خلق آن دسته از فضاهاي شهري اي است كه بر پايۀ حق انتخاب و آزاديِ عمل و همچنين تصميم سازي و تصميم گيريِ همه‌گاني مترتب مي شوند و به منظور تجليِ طيف وسيعي از رفتارها و دموكراسي شهري در وضعيت حال حاضر كشورمان شديداً لازم هستند.