تعيين زاويه بهينه استقرار سطوح قائم ساختمان بر اساس دريافت انرژي خورشيدي در اقليم گرم و مرطوب(مطالعه موردي: شهرهاي بندرعباس، بوشهر و اهواز)

افزايش نرخ شهرنشيني در دهه‌هاي اخير و استفاده بي‌رويه از سوخت‌هاي فسيلي و انرژي‌هاي تجديدناپذير، موجب شده كه طراحان و برنامه‌ريزان شهري، موضوع كنترل و بهينه‌سازي مصرف انرژي و استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير را در ساخت ‌و‌ سازها بيشتر از گذشته مورد توجه قرار دهند. با توجه به ويژگي‌هاي خاص اقليمي نوار سواحل جنوبي كشور ايران، جهت‌گيري ساختمان‌ها در اين مناطق لازم است بر مبناي استفاده بهينه از تابش خورشيدي و جريان باد تعيين شود. هدف اين پژوهش تعيين بهترين جهت‏ استقرار ساختمان‌ها بر اساس كسب حداقل انرژي در دوره گرم سال در شهرهاي بندرعباس، بوشهر و اهواز است. براي دست‌يابي به اين هدف، ميزان انرژي تابشي دريافتي بر روي سطوح قائم به‌ صورت نظري و واقعي با استفاده از روش محاسباتي قانون كسينوس و نقاله تابش اولگي، براي ماه‌هاي مختلف و در 24 جهت جغرافيايي محاسبه شده و در نهايت بهترين جهت‏ استقرار ساختمان‌ها متناسب با اقليم براي شهرهاي مورد مطالعه تعيين گرديده است. مطابق با نتايج به دست آمده، جهت استقرار بهينه با استفاده از روش‌هاي قانون كسينوس و نقاله تابش اولگي در شهرهاي مورد مطالعه، براي ساختمان‌هاي يك، دو و چهارطرفه يكسان مي‌باشد. مناسب‌ترين جهت استقرار به منظور دريافت بهينه ميزان انرژي خورشيدي براي ساختمان‌هاي يك‌طرفه در شهرهاي بندرعباس، بوشهر و اهواز جهت 180 درجه جنوب و بعد از آن جهت 165 درجه جنوب‌شرقي و غربي است. جهت استقرار مناسب براي ساختمان‌هاي دوطرفه در شهرهاي مورد مطالعه جهت شمال جنوب و بهترين جهت گيري براي ساختمان‌هاي چهارطرفه جهات (75 ،105 ،15 ،165) و (105 ،75 ،15 ،165) درجه است.