ارزيابي و تحليل وضعيت آسايش حرارتي فضاي باز محلات مسكوني با استفاده از شاخصه‌هاي حرارتي (نمونه موردي: محلات منتخب شهر اصفهان)

فضاهاي باز شهري براي افزايش كيفيت، بايد داراي شرايط آسايش از جمله آسايش حرارتي باشند وگرنه به فضاهايي مرده و فاقد سرزندگي تبديل مي‌شوند. بنابراين پژوهش حاضر به تحليل شرايط آسايش حرارتي فضاهاي باز محلات مسكوني با استفاده از سه شاخصه حرارتي دماي موثر استاندارد، دماي معادل فيزيولوژيك و پيش بيني متوسط نظر در دو فصل زمستان و تابستان مي‌پردازد. در اين مقاله چهار محله علي قلي آقا، جلفا، مرداويج و دشتستان در شهر اصفهان مورد مطالعه و تحليل ميداني قرار گرفته اند. روش تحقيق مورد استفاده در مقاله حاضر، پژوهش موردي است كه در آن به ارزيابي ميداني متغيرهاي محيطي و شخصي با حجم نمونه هشتصد نفر پرداخته است. همچنين در اين پژوهش جهت محاسبه شاخصه‌ها از مدل ريمن، به عنوان نرم افزار كاربردي محاسبه گر استفاده شده است. اين نرم افزار با استفاده از داده‌هاي اقليمي، مشخصات شخصي، نرخ فعاليت‌ و نرخ لباس و اطلاعاتي همچون طول و عرض جغرافيايي، ارتفاع از سطح دريا، ميزان ابرناكي و غيره شاخصه‌هاي منتخب را محاسبه كرده و سپس نتايج با استانداردهاي موجود مقايسه شده اند. پس از آن جهت اعتبارسنجي داده‌ها و مقايسه شاخصه‌هاي حرارتي با نتايج بررسي‌هاي ميداني، دماي خنثي و متوسط احساس حرارتي كاربران نيز به دست آمده است. در نهايت، وضعيت آسايش حرارتي محلات منتخب بر اساس شاخصه‌هاي فوق در دو فصل سرد و گرم و به تفكيك محلات مورد مطالعه ارائه شده و شاخصه‌هاي معتبر جهت ارزيابي آسايش حرارتي در فضاهاي باز شهر اصفهان معرفي شدند.