تاثير تركيب گاز سنتزي توليد شده به روش گازسازي زيست توده بر عملكرد و آلاينده هاي يك موتور RCCI ديزل-گاز سنتزي

گاز سنتزي مي تواند گزينه مناسبي در موتورهاي اشتعال تراكمي كنترل واكنشي باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي عددي تاثير گازهاي سنتزي با تركيبات متفاوت بر عملكرد موتور و آلاينده هاي آن در يك انرژي ورودي ثابت است. بر همين اساس، سه گونه متفاوت از گازهاي سنتزي توليدشده توسط روش هاي گازسازي، براي مقايسه با گاز سنتزي شبيه سازي شده مركب از هيدروژن و مونوكسيدكربن خالص، انتخاب شده اند. با توجه به نتايج به دست آمده، استفاده از گاز سنتز خروجي از گازسازها در موتورهاي يادشده منجربه كاهش توليد اكسيدهاي نيتروژن درازاي افزايش توليد دوده، مونوكسيدكربن و هيدروكربن هاي نسوخته و كاهش بازده ناخالص انديكاتوري نسبت به گاز سنتزي        شبيه سازي شده مي شود. نسبت جرم هيدروژن به جرم ساير گونه هاي قابل احتراق در سوخت سنتزي با فشار و دماي بيشينه، بازده ناخالص انديكاتوري و اكسيدهاي نيتروژن نسبت مستقيم و با ساير آلاينده ها نسبت عكس دارد. گاز سنتزي نوع اول در حالت 60 درصد جايگزيني با ديزل، با كاهش 78 درصدي اكسيدهاي نيتروژن و 11.7 درصدي بازده ناخالص انديكاتوري نسبت به ديزل خالص و افزايش 3.6 درصدي تخريب اگزرژي نسبت به گاز سنتزي شبيه سازي شده، بهترين گزينه براي استفاده در موتور در تمامي حالات جايگزيني است.