مدرنيزاسيون و تغيير نگرش: مقايسه و تحليل نگرش زنان شهري و روستايي به انواع مشاغل (مورد مطالعه: استان اصفهان)

در ميان نظريه‌هاي توسعه، شايد نظريه‌ي مدرنيزاسيون را بتوان جامعه‌شناختي‌ترين آن‌ها دانست. پرسش اساسي پژوهش حاضر آن است كه موافق نظريه متعارف مدرنيزاسيون، زيستن در شهر كه در مقايسه با روستا كه از سطح توسعه اقتصادي ـ اجتماعي بالاتري برخوردار است باعث گرايش بيشتر زنان به كار و اشتغال شده يا خير؟ در واقع، شناخت تفاوت زنان شهري و روستايي استان اصفهان در گرايش به اشتغال و فعاليت در انواع مختلف مشاغل هدف پژوهش حاضر بوده است. روش اصلي انجام تحقيق پيمايش بوده است. كل حجم نمونه 1815 نفر بود كه از اين تعداد 1017 نفر شهري و 798 نفر روستايي بوده‌اند. در پژوهش حاضر گرايش زنان به 29 شغل در سه دسته‌ي «مشاغل سنتي»، «مشاغل سنتي در قالبي نوين» و «مشاغل نوين» مورد مطالعه قرار گرفته است. براساس يافته‌ها ملاحظه مي‌شود كه اگرچه زنان روستايي در كل نسبت به زنان شهري تمايل بيشتري به شاغل شدن در انواع مشاغل دارند، ولي هر چه از مشاغل سنتي به سمت مشاغل نوين حركت كنيم از معناداري اين تفاوت كاسته مي‌شود به‌نحوي‌كه در اغلب مشاغل نوين تفاوت معناداري بين زنان روستايي و شهري ديده نمي‌شود. نتيجه اصلي پژوهش حاضر آن است كه در شرايط فعلي ايران، مدرنيزاسيون و توسعه اقتصادي ـ اجتماعي بيش از آنكه بر سطح تمايل زنان به شاغل شدن اثرگذار باشد بر نوع گرايش آنان به انواع مشاغل اثرگذار است. شهري شدن موجب مي‌شود كه زنان تمايل كمتري به شاغل شدن در مشاغل سنتي داشته باشند و از مشاغلي كه همراه با نقش‌هاي سنتي زنانه است دوري كنند.