بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر تاب‌آوري اجتماعي روستاييان در مخاطرات محيطي (با تأكيد بر خشكسالي) مطالعه موردي: روستاهاي دهستان بدر شهرستان روانسر در سال 1396

هدف اين مقاله بررسي و سنجش ميزان سرمايه اجتماعي و ارتباط آن با تاب‌آوري اجتماعي است. روش تحقيق پيمايش است كه اعتبار آن از نوع محتوايي و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ محاسبه شده است. جامعه آماري شامل تمامي سرپرستان خانوار روستاهاي دهستان بدر شهرستان روانسر است كه تعداد آن‌ها براساس سرشماري سال 1395 حدود 3996 نفر است. حجم نمونه براساس فرمول كوكران 285 نفر تعيين شده است. مشاركت كنندگان به شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي چند‌مرحلهاي متناسب و به‌طور تصادفي انتخاب شده‌اند. از روش‌هاي آماري مبتني بر مقايسه ميانگين‌ها، آزمون تي‌تك‌نمونه‌اي، آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه توأم، براي تجزيه‌وتحليل دادهها استفاده شده است.     نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهند ميزان تاب‌آوري اجتماعي (3.16 از 5 نمره برابر با 63.34 درصد) و ميزان سرمايه اجتماعي خانوارهاي روستايي (3.31 از 5 نمره برابر با 66.22 درصد)، بالاتر از متوسط و خوب است. بين سطح سرمايه اجتماعي و زيرشاخه‌هاي آن شامل شبكه‌هاي روابط، مشاركت، اعتماد و هنجارهاي معامله متقابل و تاب‌آوري اجتماعي روستاهاي نمونه رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتيجه تحليل رگرسيوني نشان ميدهد متغيرهاي سرمايه اجتماعي در مجموع 52 درصد از واريانس ميزان تاب‌آوري اجتماعي را تبيين مي‌كنند.