كاربرد تكنيك‎هاي پژوهش عملياتي در تصميمات ساختار سرمايه

يكي از مهم‎ترين مسائلي كه مديران مالي بايد براي حداكثر كردن ثروت سهامداران در نظر بگيرند، تعيين بهترين تركيب منابع شركت يا همان ساختار سرمايه‎ است؛ به‌گونه‌اي كه در آن تركيب، منابع مالي با خصوصياتي همچون هزينه سرمايه اندك، نرخ بازده بيشتري را تحصيل نمايد و ادعا مي‎شود ساختار سرمايه‎اي كه ارزش شركت را افزايش مي‎دهد و يا هزينه سرمايه كل را به حداقل مي‎رساند، ساختار سرمايه بهينه مي‎باشد. امروزه توجه به تصميمات مربوط به ساختار سرمايه به قدري است كه پژوهشگران با استفاده از مدل‎ها و بكارگيري تكنيكهاي كمي سعي در ايجاد تركيب بهينه دارند. از اينرو يكي از علومي كه تاكنون در علم مالي بسيار مورد استفاده قرار گرفته و منشأ توسعه پژوهش‎هاي مالي شده، استفاده از مدل‎هاي پژوهش عملياتي (OR) بوده است، به طور يكه نقش تعيين‌كننده در توسعه تئوري‎هاي مالي و سرمايه‌گذاري نيز داشته است و منجربه به رابطه دوسويه بين امور مالي و تكنيك‌هاي پژوهش عملياتي گرديده است. لازم به ذكر است كه همان‌طور كه تكنيك‌هاي مختلف پژوهش عملياتي براي مسائل مالي بكار گرفته‌ شده، ا نظريه‌هاي مالي نيز نيازمند توسعه و بهبود تكنيك‌هاي راه‌حل پژوهش عملياتي بوده‌ است. ازاين‌رو مقاله حاضر به صورت مروري و به‌طور خلاصه به برخي از كاربرد تكنيك‎هاي پژوهش‎هاي عملياتي در ساختار سرمايه مي‌پردازد.