ميانجي گري عزت نفس در رابطه جهت‌گيري مذهبي و رضايت از زندگي

The Mediating Role of Self-Esteem in the Relationship between Religious Orientation and Life Satisfaction

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه­ اي عزت نفس در رابطه جهت‌گيري مذهبي و رضايت از زندگي به روش پيمايشي توصيفي از نوع همبستگي انجام شد. جامعه اين پژوهش شامل كليه دانشجويان و طلاب شهر قم بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس تعداد 674 دانشجو و طلبه براي گروه نمونه انتخاب شدند كه به پرسش‌نامه‌هاي عزت نفس روزنبرگ، مقياس تجديد نظر شده جهت‌گيري مذهبي هيل و مقياس رضايت از زندگي دينر پاسخ دادند. نتايج به­ دست آمده نشان داد كه رضايت از زندگي با عزت نفس و جهت‌‌گيري مذهبي دروني، بيروني فردي و بيروني اجتماعي و كل رابطه مثبت معنادار دارد. يافته‌هاي پژوهش همچنين نشان داد كه عزت نفس، رابطه جهت‌گيري مذهبي كل با رضايت از زندگي را به­ طور كامل واسطه‌گري مي‌كند. با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش پيشنهاد مي‌شود كه براي افزايش رضايت از زندگي دانشجويان و طلاب، به تقويت آن دسته از باورهاي مذهبي كه سبب افزايش عزت نفس افراد مي‌شود، تأكيد گردد.

This correlational study was conducted with the purpose of investigating the mediating role of self-esteem in the relationship between religious orientation and life satisfaction and with the help of a survey-descriptive method. The population consisted of all students and clergymen in the city of Qom and 674 ones were selected as the sample by the convenience sampling. They answered Rosenberg's self-esteem scale, Hill's revised religious orientation scale, and Diener's satisfaction with life scale. The results showed that life satisfaction has a significant and positive relationship with self-esteem and intrinsic, extrinsic-personal, extrinsic-social, and entire religious orientation. In addition, self-esteem has fully a mediating role in the relationship between entire religious orientation and life satisfaction. According to the results, for raising students' and clergymen's life satisfaction, it is recommended that those religious beliefs that increase people's self-esteem be reinforced.